بیرون کشیدن شمشیر :
چو بر آهنجیدن تیغش بدید
در تن شیر ژیان شد زهره آب
ابو الموید بلخی
در گویش تاتی سنخواست ( خراسان شمالی ) هر دو فعل آهختن و آهنجیدن بکار می رود. مثلا نقاشی بهنج ( یعنی نقاشی بکش ) ، نقاشی بهنجوم ( نقاشی بکشم ) ، نقاشی هخت ( یعنی نقاشی کشید ) .
در حالت مضارع و امری از فعل آهنجیدن و در حالت ماضی از فعل آهختن استفاده می شود.
... [مشاهده متن کامل]
دو مصدری است. ناگفته نماند حرف "ه" غلیظ تر تلفظ می شود. شبیه ح.
آهنجیدن=انتزاع کردن=abstract
آهنجش=انتزاع=abstraction
آهنجیدگی=انتزاعی بودن ( تجرید ) =abstractness
آهنجش گرا=انتزاع گرا=abstractionist
آهنجش گرایی=انتزاع گرایی=abstractionism
آهنجیده=انتزاعی=abstracted
این کلمه از چهار قسمت تشکیل شده:
آ=auf به معنی بالا ، بیرون
هنج=hang به معنی کشیدن ، نگهداشتن
ید=ed مشابه انگلیسی آن جهت ماضی سازی و بدست آوردن ریشه ماضی
ن=en پسوند مصدر ساز ژرمانیک
که در آلمانی به صورت aufhangen به معنی به بالا کشیدن و نگهداشتن ، آویزان کردن میباشد و صورت ماضی آن aufhangt می باشد
... [مشاهده متن کامل]
نکته: در زبان انگلیسی علت این که به آخر افعال جهت ماضی سازی و به دست آوردن ریشه ماضی ed اضافه می شود این است که در انگلیسی تعداد زیادی افعال با ریشه لاتین که به عنوان ریشه مضارع در انگلیسی قراردادشده اند وجود دارند که عملا در خود زبان لاتین به عنوان ریشه ماضی مورد استفاده قرار می گیرند به عنوان مثال costrucere که صورت مصدری لاتین به معنی ساختن می باشد و ماضی آن construct است به صورت بن مضارع با شکل construct در انگلیسی قرارداد شده و مورد استفاده قرار می گیردحال برای ماضی سازی این ریشه مضارع که در اصل ماضی است و آخر آن با افزودن t قبلا در لاتین ماضی شده زبان انگلیسی مجبور است ed اضافه کند چون اگر برای بار دوم t اضافه کند عملا در تلفظ هیچ تاثیری نخواهد داشت که در نتیجه constructed شکل می گیرد مثل این می ماند که در فارسی به عنوان بن مضارع بگوئیم ساخت واز آن بن ماضی ساختید را گرفته و به جای می ساختم بگوئیم می ساختیدم
حال سوال اینجاست انگلیسی مجبور به اضافه کردن ed بوده ولی فارسی نیاز به اضافه کردن - - - ید - - - نداشته و فقط با افزودن مثلا - - - - د - - - همانند زبان هم خانواده خود لاتین قادر به ماضی سازی بن مضارع است مثلا >>>ریشه مضارع پر به راحتی با اضافه کردن د
می تواند به ریشه ماضی 》》》پرد تبدیل شده و ما به جای می پریدم بگوئیم می پردم وجود این - - ی - - های اضافه تنها یک توجیه دارد آن هم کپی برداری کورکورانه ایست که از روش ماضی سازی انگلیسی ها صورت گرفته ( که به طور مسخره و خنده داری جهت ماضی کردن ریشه های لاتینی که خودشان ماضی هستند به کار گرفته شده ) البته به عنوان مثال فعل بردن چنین نیست و علت آن این است که
ریشه مادر اینجا برد یا همان port می باشد که به آن en اضافه شده بردن=porten یا فرانسوی آن porter که منظور من این موارد نیست
سوال دوم این است در تمام زبان های ژرمانیک و حتی غیر ژرمانیک اروپایی در موارد با قاعده وقتی پسوند ماضی ساز به ریشه اضافه می شود پسوند مصدر ساز برداشته می شود و وقتی پسوند مصدر ساز به ریشه اضافه می شود در صورت وجود پسوند ماضی ساز این پسوند برداشته شده و سپس پسوند مصدری اضافه می گردد ولی در فارسی این گونه نیست و ما به پسوند ماضی ساز پسوند مصدر ساز را هم اضافه می کنیم مانند پرسیدن درحالی که به فرض اگر این کلمه آلمانی بود حالت مصدری پرسن و حالت ماضی پرسد یا پرست میشد جواب مشخص است از ساختار ها زبان های هم خانواده اروپایی طوری استفاده شده که فارسی متفاوت از سایرین باشد
فرض کنید خوردن 》》》خورن ، خوابیدن》》》خوابن، خندیدن》》》خندن، دزدیدن 》》》دزدن، باریدن》》》بارن در این صورت خیلی شبیه آلمانی می شد
