با

هنگامی که خواسته شود حالت دارندگی را با کمی یا فراوانی در داشتن برشمرند، پیشوندهای "کم" و " پُر" به کار می رود:
کم کار/پرکار - - کم حرف/پرحرف - - کم سواد/پرسواد - - کم هوش/پرهوش - - کم خرد/پرخرد - - کم نور/پرنور - - کم بار/پربار - - کم پول/پرپول - - کم حجم/پرحجم - - کم زور/پرزور - - کم آب/پرآب - - کمرنگ/پررنگ - - کم سود/پرسود و. . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پیشنهاد:
اینکه اگر ما بتوانیم " مَت" را در زبانِ پارسی به عنوانِ پیشوند کارواژه بکار ببریم، از نظر واژه سازی و توانمند سازیِ زبان بسیار پیش می افتیم؛
از نظرِ زیبایی شناسی نیز اینکه اگر ما در لابلایِ گزاره هایمان برای نشان دادنِ " همراهی، بایکدیگر بودن" در حالت غیرفعلی از واژه یِ " با" و برایِ نشان دادنِ "همراهی، بایکدیگربودن" به عنوانِ پیشوندِ کارواژه از واژه " مَت" بهره ببریم، یک سودمندی بزرگ است؛ این درحالی است که زبانِ آلمانی در این دو حالت، تنها واژه " mit " را بگارمی گیرد.
( " مَت" به عنوانِ پیشوندِ جدایی پذیر بمانندِ پی، بر و. . . . )
شاید بگویید که در زبانِ پارسی ما پیشوندِ " هم" را برای نشان دادنِ این نقشِ کارکردی داریم ولی بهتر است " هم" را برایِ پیشوندِ " zusammen" در زبانِ آلمانی و " مَت" را برایِ پیشوندِ " mit" بکار برد.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگشت ( reference ) :
در رویه یِ 1085 - 1086 از نبیگِ " فرهنگ واژه های اوستا" آمده است:

۵. با وجودِ: با این همه کار چگونه درس بخوانیم؟
۶. در اول کنیه ها می آمد:بایزید، با سعید