قابلمه

قابلمه به احتمال بسیار بالا فارسی است.
این واژه از قاب، همریشه با کاپ، قالب، کالب و کالبد لمه تشکیل شده.
لمه یا لمبه در فارسی، به چیزی میگن که گرداگر د یک سطح دایره ایِ صاف یا مقعر قرار بگیره.
... [مشاهده متن کامل]

قابلمه کلمه کاملا ترکیست که قابلاما تلفظ میشود حتی تو ترکی فعل قابلاماخ هم داریم به معنی چپوندن

در ترکی آذربایجانی و حتی در زبان معیار کلمه ای مثل تنچره وجود خارجی ندارد. قابلمه کلمه ای کاملا ترکی است . ق در فارسی وجود نداشته قاب = ظرف و قابلمه ظرف بزرگ

قابلمه واژه ای پهلوی و پارسی است قابلمه در زبان ترکی میشود تناچر ، قابلمه از دو واژه ی پهلوی قاب به معنی ظرف و لمه یعنی درب دار که میشه ظرف درب دار

کاپ درزبان انگلیسی که ریشه اصلی فارسیه بمعنی ظرف وفنجان وساغر وپباله است low makeیعنی کم ساز زود پز کمپز. . . پس cup low make یعنی ظرفی که درمدت کوتاه غذا میسازه ولی ترکها با لهجه کلمه میدزدند مثلا ترکا
... [مشاهده متن کامل]

قابلمه که چند ساله جایگزین دیگ یا دیگیله یا پاتیل شده و هم میگن.
دیگ در زبان ایرانیان و بختیاریان یعنی قابلمه بزرگ دیگیله یعنی قابلمه کوچک پاتیل از تلفظ آن هم مشخص است مردمان لر زبان به شکم میگن تِیل ، حالا پاتیل یعنی در کنار شکم خَش بِیت .

واژه قابلمه کاملا پارسی است در ترکی می شود تنچره واژه یعنی قابلمه صد درصد پارسی است.

دیگبر به چم دیگ کوچک نیست بلکه ظرفی است در اندازه میان دیگ و دیگچه.
دیگ، دیگبر، دیگچه، دیگوله .
به جای قابلمه های کم وبیش بزرگ، می توان از واژه دیگبر بهره برد.
به جای قابلمه های میانگین هم می توان واژه دیگچه را به کار برد.

[[دیگوله]]
دیگ اوله = دیگ کوچک، کوچکتر از دیگچه.
در گذشته ظرفی که برای پختن دیزی به کار می رفت دیگول، دیگوله یا دوگوله نامیده می شد.
این نام را همچم ( هم معنا ) با قابلمه نیز می توان به کار برد.

( غاب، غابلمه، پشغاب ) برگرفته از واژگانِ اوستایی - سانسکریت هستند. در زبانِ سانسکریت واژه یِ ( کَپالَ ) به چمِ ( کاسه، فنجان، پشغاب، زرفِ گرد و. . . ) و واژه ( کَرپَرَ ) به چمِ ( فنجان، دیگ، دیگچه، زرف، کاسه ) و واژه یِ ( کوپی ) نیز به چمِ ( بطری ) بوده است. نیاز به یادآوری است که واژگانِ ( کَپالَ، کَرپَرَ، کوپی ) همگی از یک ریشه می باشند؛ در زبانِ لاتین cuppa و در زبانِ انگلیسی نیز واژه cup را به چمِ ( فنجان ) داریم.
... [مشاهده متن کامل]