گاه گداری

/gAhgodAri/

لغت نامه دهخدا

گاه گداری. [ گ ُ ] ( ق مرکب ) گاه و گداری. گاهی. گاهگاهی. ندرةً.

فرهنگ فارسی

ندره بعضی اوقات .

پیشنهاد کاربران

دیلمی ها ( کوهستانی نشینان شرق گیلان یا همون گالش املش و سیاهکل و رودبار و اشکور که گویششون گالشی و باز مانده از زبان دیلمیه ) برای گفتن گهگاهی / گاهی اوقات ، میگن گهگداری با این گویش گَ ه گُ داری gahgōdārē
ever and
هر از چند گاهی
Some times

بپرس