پارسا از لب ساغر به دهان آب آرد
دیگران را ز می و نقل چرا توبه دهد؟
کمال اسماعیل ( از آنندراج ).
آنچه مقصود ز شعر است ، چو در گیتی نیست شاعران را همه زین کار خدا توبه دهاد.
اثیر اومانی.
اگر راست گفت ای خداوند پاک مرا توبه ده تا نگردم هلاک.
( بوستان ).
یار دیرین مرا گو به زبان توبه مده که مرا توبه بشمشیر نخواهد بودن.
( گلستان ).
عالم شهر گو مرا وعظ مکن که نشنوم پیر محله گو مرا توبه مده که بشکنم.
سعدی.
گر توبه دهد کسی ز عشقت از من بنیوش و پند منیوش.
سعدی.
رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.