خوشه پروانه ای ( معروف به Messier 6 یا M6 و به عنوان NGC 6405 ) یک خوشه باز از ستارگان در صورت فلکی جنوبی عقرب است. نام آن از شباهت مبهم شکل آن به پروانه گرفته شده است. طبقه بندی ترامپلر II 3 r آن را رمزگذاری می کند که غنی از ستاره است، رتبه دوم از IV را برای ناهمگونی دارد و تا حد زیادی روشن را با اجزای کم نور ترکیب می کند. ۳٫۵ درجه در شمال غربی مسیه ۷، هر دو شمال دم عقرب است.
اولین منجمی که وجود خوشه پروانه را ثبت کرد، جووانی باتیستا هودیرنا در سال ۱۶۵۴ بود. با این حال، رابرت برنهام جونیور پیشنهاد کرده است که ستاره شناس قرن دوم بطلمیوس ممکن است آن را با چشم غیر مسلح در حالی که همسایه خود، خوشه بطلمیوس ( M7 ) را مشاهده کرده است، دیده باشد. ۷] اعتبار این کشف معمولاً به Jean - Philippe Loys de Chéseaux در سال ۱۷۴۶ داده می شود. چارلز مسیه این خوشه را در ۲۳ مه ۱۷۶۴ مشاهده کرد و آن را به فهرست مسیه خود اضافه کرد.
تخمین ها از فاصله خوشه پروانه ها در طول سال ها متفاوت بوده است. وو و همکاران ( ۲۰۰۹ ) تخمین مسافتی را ۱۵۹۰ سال نوری یافت، که به آن بعد فضایی حدود ۱۲ سال نوری می دهد. اندازه گیری های مدرن کل روشنایی بصری آن را قدر ۴٫۲ نشان می دهند. سن این خوشه ۹۴٫۲ میلیون سال تخمین زده می شود. اعضای خوشه مقدار کمی بالاتر از عناصر سنگین تر از هلیوم را در مقایسه با خورشید نشان می دهند؛ چیزی که ستاره شناسان از آن به عنوان فلزی بودن یاد می کنند.
۱۲۰ ستاره، با قدر بصری ۱۵٫۱، به عنوان محتمل ترین اعضای خوشه شناسایی شده اند. بیشتر ستارگان درخشان در این خوشه، ستارگان داغ و آبی نوع B هستند، اما درخشان ترین عضو، یک ستاره غول پیکر نارنجی نوع K, BM Scorpii است که در عکس ها به شدت با همسایگان آبی اش تضاد دارد. BM Scorpii به عنوان یک ستاره متغیر نیمه منظم طبقه بندی می شود که درخشندگی آن از قدر ۵٫۵+ تا قدر ۷٫۰+ متغیر است. همچنین هشت ستاره نامزد شیمیایی خاص وجود دارد.
این خوشه در فاصله ۲۴٫۵۹ ± 0. 13 kly ( ۷٫۵۴ ± 0. 04 kpc ) از مرکز کهکشانی قرار دارد و مداری را در کهکشان راه شیری با گریز از مرکز کم ۰٫۰۳ و دوره مداری 204. 2 Myr دنبال می کند. در حال حاضر 23 ly ( 7 pc ) زیر صفحه کهکشانی است و هر 29. 4 Myr از هواپیما عبور می کند.
از ژانویه ۲۰۲۲، خوشه پروانه یکی از معدود اجرام باقی مانده در کاتالوگ مسیه است که توسط تلسکوپ فضایی هابل عکسبرداری نشده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاولین منجمی که وجود خوشه پروانه را ثبت کرد، جووانی باتیستا هودیرنا در سال ۱۶۵۴ بود. با این حال، رابرت برنهام جونیور پیشنهاد کرده است که ستاره شناس قرن دوم بطلمیوس ممکن است آن را با چشم غیر مسلح در حالی که همسایه خود، خوشه بطلمیوس ( M7 ) را مشاهده کرده است، دیده باشد. ۷] اعتبار این کشف معمولاً به Jean - Philippe Loys de Chéseaux در سال ۱۷۴۶ داده می شود. چارلز مسیه این خوشه را در ۲۳ مه ۱۷۶۴ مشاهده کرد و آن را به فهرست مسیه خود اضافه کرد.
تخمین ها از فاصله خوشه پروانه ها در طول سال ها متفاوت بوده است. وو و همکاران ( ۲۰۰۹ ) تخمین مسافتی را ۱۵۹۰ سال نوری یافت، که به آن بعد فضایی حدود ۱۲ سال نوری می دهد. اندازه گیری های مدرن کل روشنایی بصری آن را قدر ۴٫۲ نشان می دهند. سن این خوشه ۹۴٫۲ میلیون سال تخمین زده می شود. اعضای خوشه مقدار کمی بالاتر از عناصر سنگین تر از هلیوم را در مقایسه با خورشید نشان می دهند؛ چیزی که ستاره شناسان از آن به عنوان فلزی بودن یاد می کنند.
۱۲۰ ستاره، با قدر بصری ۱۵٫۱، به عنوان محتمل ترین اعضای خوشه شناسایی شده اند. بیشتر ستارگان درخشان در این خوشه، ستارگان داغ و آبی نوع B هستند، اما درخشان ترین عضو، یک ستاره غول پیکر نارنجی نوع K, BM Scorpii است که در عکس ها به شدت با همسایگان آبی اش تضاد دارد. BM Scorpii به عنوان یک ستاره متغیر نیمه منظم طبقه بندی می شود که درخشندگی آن از قدر ۵٫۵+ تا قدر ۷٫۰+ متغیر است. همچنین هشت ستاره نامزد شیمیایی خاص وجود دارد.
این خوشه در فاصله ۲۴٫۵۹ ± 0. 13 kly ( ۷٫۵۴ ± 0. 04 kpc ) از مرکز کهکشانی قرار دارد و مداری را در کهکشان راه شیری با گریز از مرکز کم ۰٫۰۳ و دوره مداری 204. 2 Myr دنبال می کند. در حال حاضر 23 ly ( 7 pc ) زیر صفحه کهکشانی است و هر 29. 4 Myr از هواپیما عبور می کند.
از ژانویه ۲۰۲۲، خوشه پروانه یکی از معدود اجرام باقی مانده در کاتالوگ مسیه است که توسط تلسکوپ فضایی هابل عکسبرداری نشده است.
wiki: خوشه پروانه