رقیقه

لغت نامه دهخدا

( رقیقة ) رقیقة. [رَ قی ق َ ] ( ع ص ) رقیقه. تأنیث رقیق. زن مملوک. ( ناظم الاطباء ). || نرم و ملایم : نار رقیقة؛ نار لینة. آتش نرم. آتش ملایم. ( یادداشت مؤلف ). || مؤنث رقیق. ج ، رِقاق. ( از اقرب الموارد ).
رقیقه. [ رَ قی ق َ / ق ِ ] ( ع ص ، اِ ) هر چیزی که تنکی و نازکی و رقت داشته باشد. ضد غلیظه. ( ناظم الاطباء ): مایعات رقیقه ؛ آشامیدنیهای آبکی. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اصطلاح عرفانی ) واسطه ٔلطیفه روحانی که امداد و فیوضات واصل از حق به خلق است که آن را رقیقه نزول نامند. ( فرهنگ فارسی معین ). لطیفه ای است روحانی. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).

فرهنگ فارسی

۱ - ( صفت ) مونث رقیق : مایعات رقیقه . ۲ - ( اسم ) ( تصوف ) لطیفهایست روحانی . ۳ - ( تصوف ) واسطه لطیفه روحانی که امداد و فیوضات و اصل از حق بخلق است که آنرا [[ رقیقه نزول ]] نامند .

فرهنگ عمید

۱. = رقیق
۲. [قدیمی] کنیز، کنیز زرخرید.

مترادف ها

gypsophila (اسم)
رقیقه

پیشنهاد کاربران

بپرس