سحابی حلقه

سحابی حلقه یک سحابی سیاره ای در شمال صورت فلکی شلیاق است. چنین سحابی هایی زمانی تشکیل می شوند که یک ستاره، در آخرین مراحل تکامل خود پیش از تبدیل شدن به یک کوتوله سفید، پوشش نورانی گسترده ای از گاز یونیزه را به فضای بین ستاره ای پیرامون خود به بیرون پرتاب می کند.
• M۵۷
• NGC۶۷۲۰
• ring nebula
اخترشناس فرانسوی شارل مسیه در اواخر ژانویهٔ ۱۷۷۹ هنگامی که در جستجوی دنباله دارها بود سحابی حلقه را کشف کرد و آن را دنباله دار بُوده نامید. گزارش شارل مسیه پس از دو هفته به اخترشناس فرانسوی آنتوان دارکیه دو پلپوکس رسید؛ که او در جستجوی مستقل خود در پی دنباله دارها٬این سحابی را دوباره کشف کرده بود. دارکیه در گزارش خود نوشت: «. . . به بزرگی مشتری و شبیه سیاره ای است که در حال محو شدن است». ( که این می تواند به رواج اصطلاح «سحابی سیاره ای» و در واژه شناسی کمک کرده باشد ) . [ ۵] [ ۶]
این سحابی در کاتالوگ اجرام مسیه به عنوان پنجاه و هفتمین شیء وارد شده است. مسیه و اخترشناس آلمانی - بریتانیایی ویلیام هرشل حدس می زدند؛ این می تواند از ستاره های بسیاری که با تلسکوپ آنها قابل تشخیص نیستند، تشکیل شده باشد. [ ۷] [ ۸]
کنت آلمانی فردریش فون هان در سال ۱۸۰۰ اعلام کرد که چند سال پیش ستارهٔ مرکزی کم نوری را در قلب این سحابی کشف کرده است. او همچنین اشاره کرد که فضای داخلی حلقه دستخوش تغییراتی شده است. او می افزاید: ستاره مرکزی را دیگر نتوانسته که پیدا کند. [ ۹] ویلیام هاگینز اخترشناس آماتور انگلیسی نیز در سال ۱۸۶۴، زمانی که طیف سحابی های بسیاری را بررسی می کرد دریافت که برخی از این اجرام، از جمله M۵۷، طیف خطوط گسیل روشن ویژهٔ گازهای درخشان فلورسنت را نشان می دهند. هاگینز به این نتیجه رسید که بیشتر سحابی های سیاره ای آنگونه که پیشتر گمان می رفته، از ستاره های شکل نگرفته تشکیل نشده اند، بلکه «سحابی» هستند. [ ۱۰] [ ۱۱] این سحابی را نخستین بار اخترشناس مجارستانی یوجین فون گوتارد در سال ۱۸۸۶ عکس برداری کرد. [ ۹]
مسیه ۵۷ را در جنوب ستارهٔ درخشان کرکس نشسته می توان یافت که راس شمال غربی ستاره مثلث تابستانی را تشکیل می دهد. این سحابی در حدود ۴۰ درصد از فاصله بتا ( β ) تا گاما ( γ ) شلیاق قرار دارد که یافتن آن را برای اخترشناسان آماتور هدف آسانی می کند. [ ۱۲]