فراز بردن

لغت نامه دهخدا

فرازبردن. [ ف َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) نزدیک بردن. پیش بردن :
به شیر آنکسی را که بودی نیاز
بدان خواسته دست بردی فراز.
فردوسی.
به ساغر لب خویش بردم فراز
مرا هر لبی گشت چون شکّری.
منوچهری.
رجوع به فراز شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) نزدیک بردن پیش بردن .

فرهنگ معین

(فَ . بُ دَ ) (مص م . ) نزدیک بردن ، پیش بردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس