مخفق

لغت نامه دهخدا

مخفق. [ م ِ ف َ ] ( ع ص ) شمشیر پهن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

مخفق. [ م ُ ف ِ ] ( ع ص ) سرجنباننده از خواب و غنودن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آنکه سر می جنباند. ( ناظم الاطباء ). || مرغ بال زننده در پریدن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ستاره روی آورنده به فروشدن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || صیاد که بی صید بازگردد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || جوینده که بی مراد بازگردد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به اخفاق شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس