معین الدین پروانه

دانشنامه آزاد فارسی

مُعین الدّین پروانه ( ـ۶۷۶ق)
(یا: پروانۀ روم) شهرت امیرسلیمان بن علی، حاجب سالار دربار سلاجقۀ روم ، پسر مهذب الدین علی . «پروانگی» که شامل ادارۀ امور بایجو و لشکر و از مناصب معروف و مهم در دربار و مملکت سلاجقۀ روم بود مدت ها در خاندان مهذب الدین علی باقی ماند. معین الدین پروانه نیز که نخست در دستگاه پدرش خدمت می کرد، پس از مرگ وی، حاجب سالار دربار رکن الدین قلج ارسلان ، سلطان علاءالدین کیقباد و سلطان غیاث الدین کیخسرو شد و منصب پروانگی را در دست داشت . او وزیری باتدبیر و فرماندهی شجاع بود و سرپرستی و ادارۀ امور برخی از جنگ های سلاجقۀ روم را شخصاً برعهده داشت و بسیاری از امور مهم کشوری با حسن تدبیر او حل و فصل می شد. فضلا و علما را حمایت و تشویق می کرد. در مجالس مولانا جلال الدین رومی حضور می یافت. با بیبرس علیه مغولان پیمان بست. اباقاخان، پس از شکست از مصریان، فرمان داد تا معین الدین را بکشند و چون از او نفرت بسیار داشت مقداری از گوشت او را خورد. پس از او، فرزندش، محمد بک پروانه، به حاجب سالاری و پروانگی رسید.

پیشنهاد کاربران

بپرس