مفاصاه

لغت نامه دهخدا

( مفاصاة ) مفاصاة. [ م ُ ] ( ع مص ) جدا کردن چیزی را از چیز دیگر. ( از اقرب الموارد ). مفاصا. و رجوع به مفاصا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس