پر نهادن

لغت نامه دهخدا

پر نهادن. [ پ َ ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) رجوع به پَر شود.

فرهنگ معین

(پَ. نَ دَ ) ۱ - (مص ل . ) ناتوان شدن ، پرافکندن . ۲ - (مص م . ) کسی را از جایی بیرون راندن ، آواره کردن . ۳ - از سر خود دور کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس