کافر سیرت

لغت نامه دهخدا

کافرسیرت. [ ف ِ / ف َ رَ ] ( ص مرکب ) کسی که بخوی کافر باشد. کافرخوی. کافرستیز :
آخر ای نادان کافرسیرت مشؤم دون
می نه بینی فوق و تحت و کوه و صحرا و بحار.
سنائی.
رحوع به کافر شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که اخلاق کافران دارد کافر خوی : [ آخر ای نادان کافر صورت مشووم دون می نه بینی فوق و تحت و کوه و صحرا و بحار ? ] . ( سنایی )

فرهنگ عمید

آن که سیرت کافران دارد، کافر خو.

پیشنهاد کاربران

بپرس