آئورت شکمی. آئورت یا بزرگ سرخرگ[ ۱] ( به انگلیسی: aorta ) سرخرگ اصلی خون رساننده به بدن است. از این شریان، شریان های متعددی منشعب می شوند که خون را به سراسر بدن می رسانند. آئورت سه لایه داخلی، میانی و خارجی دارد که از کلاژن، الاستین و عضلات صاف ساخته شده اند. آئورت شکمی ( به انگلیسی: Abdominal aorta ) بزرگترین قسمت از رگ آئورت و در ناحیهٔ شکمی بدن ( از دهانهٔ دیافراگم تا کمر ) ( به انگلیسی: abdominal cavity ) قرار دارد. به عنوان بخشی از آئورت، آئورت شکمی در اصل ادامهٔ بزرگ سرخرگ پایین رو یا آئورت نزولی، ( به انگلیسی: descending aorta ) است که در ناحیهٔ قفسه سینه قرار دارد.
در جریان پارگی یا دایسکشن ( به انگلیسی: dissection ) آئورت، لایه داخلی آئورت که در بافت شناسی به آن «انتیما» گفته می شود ایجاد می شود. متعاقب این پارگی خون از محل پارگی و بین دو لایه داخلی و میانی تجمع پیدا می کند و رفته رفته گسترش پیدا می کند. به این ترتیب خون وقتی وارد شریان آئورت می شود وارد دو مسیر می شود، یکی شریان اصلی آئورت و دیگری کانالی که بین دو لایه داخلی و میانی آئورت تشکیل شده است. گاهی بیشتر از نصف خون وارد شده به آئورت وارد این مجرای ثانویه می شود. به این ترتیب جریان خون اعضایی که از آئورت مشروب می شوند، کاهش پیدا می کند. شایع ترین محل پارگی در چند سانتیمتر ابتدایی آئورت است، یعنی همان محلی که فشار جریان خون در حد بیشینه خود است و آئورت به سمت بالا حرکت می کند. در واقع در ۹۰ درصد موارد دیسکشن آئورت، در ۱۰ سانتیمتر ابتدایی این شریان اتفاق می افتد.
از لحاظ تاریخی نخستین بار رومیان باستان در دو قرن قبل از میلاد مسیح متوجه این بیماری شدند. آنوریسم آئورت شکمی از لحاظ کالبدشناسی نخستین بار در کتابی با عنوان فابریکا ( به انگلیسی: Fabrica ) در سال ۱۵۴۳، توصیف شده است. آنوریسم آئورت شکمی، زمانی گفته می شود که قطر آئورت شکمی بیش از ۳ سانتیمتر گردد. آئورت در قسمت زیر کلیه و سرخرگ های ایلیاک شایع ترین محل ابتلا به بیماری انسدادی آترواسکلروز و آنوریسم آئورت شکمی در بیماران است. بازسازی آئورت شکمی، عمر بیماران را طولانی می کند.
در بیماری آنوریسم های آئورت شکمی قسمت هایی از دیواره های رگ که مانند یک کیسه گشاد شده و خطر پارگی در آنوریسم ها تهدیدکننده جان بیمار است، با روش داخل عروقی و از طریق شریان های رانی، رگ پارچه ای از طریق داخل رگ، وارد حفره آنوریسم شده و گشادی آن را مرتفع می کند. مدت معمول انجام این عمل حدود ۳ ساعت است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر جریان پارگی یا دایسکشن ( به انگلیسی: dissection ) آئورت، لایه داخلی آئورت که در بافت شناسی به آن «انتیما» گفته می شود ایجاد می شود. متعاقب این پارگی خون از محل پارگی و بین دو لایه داخلی و میانی تجمع پیدا می کند و رفته رفته گسترش پیدا می کند. به این ترتیب خون وقتی وارد شریان آئورت می شود وارد دو مسیر می شود، یکی شریان اصلی آئورت و دیگری کانالی که بین دو لایه داخلی و میانی آئورت تشکیل شده است. گاهی بیشتر از نصف خون وارد شده به آئورت وارد این مجرای ثانویه می شود. به این ترتیب جریان خون اعضایی که از آئورت مشروب می شوند، کاهش پیدا می کند. شایع ترین محل پارگی در چند سانتیمتر ابتدایی آئورت است، یعنی همان محلی که فشار جریان خون در حد بیشینه خود است و آئورت به سمت بالا حرکت می کند. در واقع در ۹۰ درصد موارد دیسکشن آئورت، در ۱۰ سانتیمتر ابتدایی این شریان اتفاق می افتد.
از لحاظ تاریخی نخستین بار رومیان باستان در دو قرن قبل از میلاد مسیح متوجه این بیماری شدند. آنوریسم آئورت شکمی از لحاظ کالبدشناسی نخستین بار در کتابی با عنوان فابریکا ( به انگلیسی: Fabrica ) در سال ۱۵۴۳، توصیف شده است. آنوریسم آئورت شکمی، زمانی گفته می شود که قطر آئورت شکمی بیش از ۳ سانتیمتر گردد. آئورت در قسمت زیر کلیه و سرخرگ های ایلیاک شایع ترین محل ابتلا به بیماری انسدادی آترواسکلروز و آنوریسم آئورت شکمی در بیماران است. بازسازی آئورت شکمی، عمر بیماران را طولانی می کند.
در بیماری آنوریسم های آئورت شکمی قسمت هایی از دیواره های رگ که مانند یک کیسه گشاد شده و خطر پارگی در آنوریسم ها تهدیدکننده جان بیمار است، با روش داخل عروقی و از طریق شریان های رانی، رگ پارچه ای از طریق داخل رگ، وارد حفره آنوریسم شده و گشادی آن را مرتفع می کند. مدت معمول انجام این عمل حدود ۳ ساعت است.
wiki: آئورت شکمی