اباء

/~AbA/

مترادف اباء: ( آباء ) اجداد، اسلاف، پدران، پیشینیان، نیاکان

متضاد اباء: ( آباء ) اخلاف

برابر پارسی: ( آباء ) پدران، نیاکان | تن زدگی، روی تافت، رویگردانی، سرباززدن، سرپیچی

لغت نامه دهخدا

( آباء ) آباء. ( ع اِ ) ج ِ اَب. پدران.
- آباء علوی ؛ افلاک و ستارگان. سبعه سیاره.
- آباء عنصری ؛ آخشیجان. چارآخشیج. عناصر اربعه. بسائط. چهاراَرکان. امهات. اسطقسات. ارکان اربعه. کیان :
مر جاه تو و قدر ترا از سر معنی
آباء و سطقسات غلامند و پرستار.
سنائی.
- آباء یسوعیین ؛ کشیشان پیرو طریقت ایگناس.
اباء. [ اِ ] ( ع مص ) اِبا. سر باززدن از. سر باززدن اندر کاری. ( تاج المصادر بیهقی ). فروگذاشتن طاعت. ( مصادر زوزنی ).سر پیچیدن از. سرکشی از. سرپیچی از. سر کشیدن از. بازایستادن از چیزی. سر زدن از. تن زدن از. تن درندادن به. نافرمانی. سرکشی. سرپیچی. امتناع :
اگر نباشد فرمان جزم تو مقبول
ابا کند ز پذیرفتن عرض جوهر.
مسعودسعد.
ز حکم تو آن کس که آرد ابا
جوین نانْش بادا همان بی ابا.
ابراهیم فاروقی.
|| ناخوش داشتن. مکروه داشتن. || نخوت :
در مطبخ تو چوب خورد تا ابا پزد
آتش که در تکبر سرمایه اباست.
کمال اسماعیل.
|| وابریدن آب و جز آن. فعل آن ابا کردن و ابا داشتن است.

اباء. [ اُ ] ( ع اِمص ) کراهت. ناخوش داشتن.

اباء. [ اَ ] ( ع اِ ) نی. || نام گیاهی نرم که اکثر از دیار مصر خیزد و از آن کاغذ کنند و بیخ آن چون نیشکر خورند. پیزر. بردی. حفاء. تک. لوخ. و کاغذ معروف به قرطاس مصری یا طومار مصری از این گیاه باشد. || انبوهی ازدرختان حلفاء و آن گیاهی است که از آن جوال و بوریاسازند. ( منتهی الارب ). || انبوه درختان.

فرهنگ معین

( آباء ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ اَب .۱ - پدران ، اجداد. ۲ - کشیشان .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] آباء. ریشه کلمه:
ابو (۱۱۷ بار)

امتناع. خودداری. راغب آنرا امتناع شدید گفته و در قاموس بمعنی کراهت مطلق است می‏شود گفت که سخن راغب قریب به تحقیق است زیرا لازم است با امتناع فرق مختصری داشته باشد. نا گفته نماند علت اِباء و امتناع گاهی خود پسندی و تکبر است نظیر علت امتناع گاهی خود پسندی و استکبار بود. گاهی سبب آن عدم قدرت است چنانکه از کریمه استفاده می‏شود و ممکن است علت آن بی اعتنایی باشد که نوعی از خود پسندی است چنان که در آیه بنظر می‏رسد از صدر آیه که درباره معاد است روشن می‏شود که انکار و امتناع مردم در اثر بی اعتنائی است.

[ویکی فقه] إباء:به معنای امتناع و خوددارى است ، این واژه قرآنی است و مشتقات آن در قرآن استعمال شده است.
راغب آنرا امتناع شدید گفته
مفردات، راغب اصفهانی، ص۵۸
ناگفته نماند علت إِبَاءِ و امتناع گاهى خودپسندى و تکبر است نظیر «إِلَّا إِبْلِیسَ أَبى وَ اسْتَکْبَرَ»"
بقره/سوره ۲، آیه ۳۴
۱. ↑ مفردات، راغب اصفهانی، ص۵۸
...

مترادف ها

refusal (اسم)
رد، امتناع، روگردانی، سر پیچی، استنکاف، اباء

پیشنهاد کاربران

تحقیق در مورد آباء
آبا/آباء: ۱. نیاکان ۲. پدران

بپرس