اتسق

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
وسق (۲ بار)

. وَسَق (بر وزن فلس) به معنی جمع کردن است «وَسَقَ الشَّیْ‏ءَ: جَمَعَهُ» راغب جمع کردن شی‏ء متفرق گفته است. اتساق به معنی جمع شدن می‏باشد. یعنی: قسم به تاریکی و آنچه جمع می‏کند، قسم به ماه آنگاه که جمع و بدر شود که از حالی به حالی بالا می‏روید. تاریکی شب همه چیز را جمع کرده به شکل سیاه در می‏آورد و ماه به تدریج بزرگ شده به صورت چهارده شبه می‏آید. آمدن شب پس از شفق شامگاهی، احاطه تاریکی بر موجودات، وسعت تدریجی ماه، حکایت از تغییر احوال عالم و بشر دارد و شاید بدان مناسبت آمده «لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقیّه کلام در «طبق» دیده شود، این لفظ دو بار بیشتر در قرآن مجید نیامده است.