الاهه


معنی انگلیسی:
divinity

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

( الاهة ) الاهة. [ اِ هََ ] ( ع اِ ) اِلهة. ماه نو. ( منتهی الارب ). || آفتاب. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( مؤید الفضلاء ) ( اقرب الموارد ). || مار. || بتان. || مؤنث اِله. رَبّةالنوع ( این کلمه را با آلهه که جمع اِله است نباید اشتباه کرد ). ( از فرهنگ فارسی معین ). || ( اِمص ) پرستش. ( منتهی الارب ). || ( مص ) پرستیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). عبادت. ( اقرب الموارد ).

الاهة. [ اُ هََ ] ( اِخ ) موضعی است و صریم بن معشربن ذهل بن تیم بدانجا درگذشت. رجوع به معجم البلدان ذیل الالاهة شود.

فرهنگ فارسی

موضعی است و صریم بن معشرین بن ذهل بن تیم بدانجا درگذشت .

فرهنگ عمید

= الهه

پیشنهاد کاربران

بپرس