القالین

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
قلی (۲ بار)

«قالِین» از مادّه «قالی ـ قال» جمع «قال» از مادّه «قلی» (بر وزن حَلْق و بر وزن شرک) به معنای عداوت شدیدی است که در اعماق دل و جان انسان اثر می گذارد، و این تعبیر شدت نفرت لوط را نسبت به اعمال آنها روشن می سازد.
بغض شدید «قَلاهُ یَقْلیهِ وَ یَقْلُوهُ: اَبْغَضَهُ وَ کَرِهَهُ غایَةَ الْکَراهَةِ» اقرب قید ترک کردن را نیز افزوده . پروردگارت تو را ترک نکرده و دشمن نداشته ظهور آیه در مطلق بغض است نه بغض شدید در مجمع از ابن عباس نقل شده مدت پانزده روز از رسول خدا «صلی اللَّه علیه و آله» وحی قطع گردید مشرکان گفتند: پروردگار محمد او را ترک کرده و دشمن داشته است اگر کارش از جانب خدا بود وحی قطع نمی‏شد سوره ضحی در این باره نازل شد. اقوال دیگری نیز نقل شده است. دقت در آیات سوره می‏رساند: چیزی در میان بوده که احتمال می‏رفت خدا آن حضرت را ترک کرده است. در صافی نقل شده: جبرئیل پس از آوردن اقرء باسم تاخیر کرد خدیجه به آن حضرت گفت شاید پروردگارت ترا ترک کرده که وحی نمی‏فرستد لذا این سوره نازل شد. (واللَّه‏اعلم). . گفت من به این عمل شما از دشمنانم.