اُمبرتو اکو ( به ایتالیایی: Umberto Eco ) ( زاده ۵ ژانویه ۱۹۳۲ ) نشانه شناس، فیلسوف، متخصص قرون وسطی، منتقد ادبی و رمان نویس ایتالیایی است.
اکو پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه های تورینو، در دانشگاه های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
اومبرتو اکو بیشتر به رمان نویس معروف است. در حالی که او در وهلهٔ اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها ۵ رمان نوشته است. وی یکی ازمهمترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران دنیای معاصر است و از جمله مهمترین زبان شناسان و نشانه شناسان ساختارگرا قرار دارد.
اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب است، از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین المللی است و علاقه زیادی به زبان بین المللی اسپرانتو دارد.
اکو هم اکنون رئیس دانشکده انسان شناسی دانشگاه بولونیا است. او همچنین متن های آکادمیک فراوانی در زمینه فلسفه، نشانه شناسی و نقد ادبی و کتاب هایی برای کودکان نوشته است.
محتویات [نمایش]
زندگی شخصی [ویرایش]
اومبرتو در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. پدرش جولیو که در خانواده ای با ۱۳ فرزند بزرگ شده بود، قبل از آن که به جبهه جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ اُمبرتو و مادرش جیووانا در دهکده کوچکی در کوه های پیدمونت زندگی می کردند. [۱] اکو پس از جنگ برای مطالعه فلسفه قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را با پایان نامه ای که در مورد توماس آکویناس با عنوان مسایل زیبایی شناسی در اندیشهٔ توماس قدیس نوشته بود، دریافت کرد. در همان سال اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد. [۲]
او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس» ( Il problema estetico di San Tommaso ) منتشرکرد.
در سال ۱۹۵۹ کتاب تکامل زیبایی شناسی سده های میانه را منتشر کرد. کتابی که در حکم تکامل رساله پیشین اوست. کتاب سوم او در این مورد حدود سی سال بعد در سال ۱۹۸۷ با عنوان هنر و زیبایی در زیبایی شناسی سده های میانه است.
در سال ۱۹۶۱ وی در داشنگاه تورینو، میلان و فلورانس و بولونیا فلسفه و نشانه شناسی تدریس کرد. اثر گشوده کتابی که با موضوع هنر مدرن در سال ۱۹۶۲ منتشر شد شهرت وی را آغاز نمود.
اکو در سپتامبر ۱۹۶۲ با رِناته رامگه ( Renate Ramge ) ، یک معلم هنر آلمانی ازدواج کرد و از او یک پسر و یک دختر دارد. او در آپارتمانی در میلان و یک خانه ویلایی در ریمینی سکونت دارد، در اولی کتابخانه ای با ۳۰ هزار جلد کتاب و در دومی کتابخانه ای ۲۰ هزار جلدی دارد.
اومبرتو اکو تاکنون بیش از ۳۰ دکترای افتخاری از دانشگاه های مختلف دنیا دریافت کرده است.
داستان نویسی [ویرایش]
از میان پیشروان نشانه شناسی جدید و ساختارگرایی ادبی، اکو و ژولیا کریستوا رمان نویس نیز هستند. معروفترین اثر اکو رمان «نام گل سرخ» ( Il nome della rosa ) است که در سال ۱۹۸۰ به چاپ رساند و در سراسر دنیا بیش از ۱۰ میلیون نسخه فروش داشته است. او در مورد موفقیت حیرت انگیز این کتاب می گوید:
«ناشر آمریکایی ام به من گفت با اینکه عاشق کتابم شده اما انتظار ندارد که بیش از سه هزار نسخه فروش کند. آن هم در کشوری مثل آمریکا که هیچ کس صومعه ندیده یا لاتین نخوانده است. برای همین به من پیش پرداختی برای سه هزار نسخه داد. کتابم در نهایت در آمریکا دو تا سه میلیون نسخه فروش کرد. کتاب های زیادی پیش از این درباره قرون وسطی نوشته شده اند. من فکر می کنم موفقیت این کتاب یک راز است. هیچ کس نمی توانست موفقیتش را پیش بینی کند. »[۳]
شش سال بعد رمان بعدی وی، آونگ فوکو منتشر شد، که موفقیتی نظیر رمان نخست وی داشت. این دو اثر وی را به نویسنده ای همه پسند تبدیل کرد. وی بر خلاف آدورنو، هنر مردمی و هنر مدرن را واقعیت های روزگار به حساب می آورد.
آثار [ویرایش]
رمان ها [ویرایش]
نام گل سرخ | Il nome della rosa – ۱۹۸۰ ( ترجمه شده توسط شهرام طاهری )
آونگ فوکو | Il pendolo di Foucault - ۱۹۸۸ ( ترجمه شده توسط رضا علی زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۰ )
جزیره روز گذشته | L'isola del giorno prima _ ۱۹۹۴
بائودولینو | Baudolino _ ۲۰۰۰ ( ترجمه شده توسط رضا علی زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۸۶ )
مشعل جادویی ملکه لوانا | fiamma della regina Loana ۲۰۰۴
گورستان پراگ
برخی از آثار فلسفی [ویرایش]
۱۹۶۲اثر گشوده ( Opera aperta )
۱۹۷۶نظریه نشانه شناسی | Trattato di semiotica generale
نقش خواننده |۱۹۷۹ Il Superuomo di massa, Lector in Fabula
نشانه شناسی و فلسفه زبان | Semiotica e filosofia del linguaggio ۱۹۸۴
حدود تأویل | I limiti dell'interpretazione ۱۹۹۰
ایمان یا بی ایمانی | In cosa crede chi non crede?۱۹۹۶ - به همراه کارلو ماریا مارتینی
قصه های کودکان [ویرایش]
سه فضانورد ( با ترجمه رضا علیزاده و از طرف انتشارات کاروان در ایران منتشر شده است )
منابع [ویرایش]
↑ http://www. sdb. ph/sdb4/N7/20040644ENG. doc Don Bosco in Umberto Eco’s latest book] N۷: News publication for the salesian community p. ۴ June ۲۰۰۴
↑ Umberto Eco ( ۱۹۳۲ - ) - Pseudonym: Dedalus
↑ فقط یکشنبه ها رمان می نویسم. ( مصاحبه ای با امبرتو اکو ) ، کتاب نیوز
نام گل سرخ، اومبرتو اکو، ترجمه: شهرام طاهری، انتشارات شباویز، چاپ ششم ۱۳۷۴
هرمنوتیک مدرن گزینه جستارها، ترجمه بابک احمدی، مهران مهاجر، محمد نبوی، نشر مرکز، چاپ سوم ۸۱، ص ۲۶۷
پیوند به بیرون [ویرایش]
مجموعه ای از گفتاوردهای مربوط به امبرتو اکو در ویکی گفتاورد موجود است.
Umberto Eco در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها ( IMDb )
وب گاه رسمی
متن کامل داستان سه فضانورد در اینترنت< . . .
اکو پس از گرفتن مدرک دکترا در دانشگاه های تورینو، در دانشگاه های میلان، فلورانس، بولونیا و کولژ دو فرانس تدریس کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
اومبرتو اکو بیشتر به رمان نویس معروف است. در حالی که او در وهلهٔ اول یک نشانه شناس و فلسفه دان است و در برابر بیش از ۴۰ کتاب علمی و صدها مقاله، تنها ۵ رمان نوشته است. وی یکی ازمهمترین و پرکارترین اندیشمندان و روشنفکران دنیای معاصر است و از جمله مهمترین زبان شناسان و نشانه شناسان ساختارگرا قرار دارد.
اکو از طرفداران گفتگوی میان شرق و غرب است، از هواداران افزایش ارتباطات و فهم متقابل در محیط بین المللی است و علاقه زیادی به زبان بین المللی اسپرانتو دارد.
اکو هم اکنون رئیس دانشکده انسان شناسی دانشگاه بولونیا است. او همچنین متن های آکادمیک فراوانی در زمینه فلسفه، نشانه شناسی و نقد ادبی و کتاب هایی برای کودکان نوشته است.
محتویات [نمایش]
زندگی شخصی [ویرایش]
اومبرتو در شهر آلساندریا در استان پیدمونت به دنیا آمد. پدرش جولیو که در خانواده ای با ۱۳ فرزند بزرگ شده بود، قبل از آن که به جبهه جنگ جهانی دوم برود، حسابدار بود. در طول جنگ اُمبرتو و مادرش جیووانا در دهکده کوچکی در کوه های پیدمونت زندگی می کردند. [۱] اکو پس از جنگ برای مطالعه فلسفه قرون وسطی و ادبیات وارد دانشگاه بولونیا شد. در سال ۱۹۵۴ مدرک لیسانس خود را با پایان نامه ای که در مورد توماس آکویناس با عنوان مسایل زیبایی شناسی در اندیشهٔ توماس قدیس نوشته بود، دریافت کرد. در همان سال اعتقاد به خدا را کنار گذاشت و از کلیسای کاتولیک خارج شد. [۲]
او در سال ۱۹۵۶ با بسط دادن تز دکترای خود اولین کتابش را با نام «مسائل اخلاقی سنت توماس» ( Il problema estetico di San Tommaso ) منتشرکرد.
در سال ۱۹۵۹ کتاب تکامل زیبایی شناسی سده های میانه را منتشر کرد. کتابی که در حکم تکامل رساله پیشین اوست. کتاب سوم او در این مورد حدود سی سال بعد در سال ۱۹۸۷ با عنوان هنر و زیبایی در زیبایی شناسی سده های میانه است.
در سال ۱۹۶۱ وی در داشنگاه تورینو، میلان و فلورانس و بولونیا فلسفه و نشانه شناسی تدریس کرد. اثر گشوده کتابی که با موضوع هنر مدرن در سال ۱۹۶۲ منتشر شد شهرت وی را آغاز نمود.
اکو در سپتامبر ۱۹۶۲ با رِناته رامگه ( Renate Ramge ) ، یک معلم هنر آلمانی ازدواج کرد و از او یک پسر و یک دختر دارد. او در آپارتمانی در میلان و یک خانه ویلایی در ریمینی سکونت دارد، در اولی کتابخانه ای با ۳۰ هزار جلد کتاب و در دومی کتابخانه ای ۲۰ هزار جلدی دارد.
اومبرتو اکو تاکنون بیش از ۳۰ دکترای افتخاری از دانشگاه های مختلف دنیا دریافت کرده است.
داستان نویسی [ویرایش]
از میان پیشروان نشانه شناسی جدید و ساختارگرایی ادبی، اکو و ژولیا کریستوا رمان نویس نیز هستند. معروفترین اثر اکو رمان «نام گل سرخ» ( Il nome della rosa ) است که در سال ۱۹۸۰ به چاپ رساند و در سراسر دنیا بیش از ۱۰ میلیون نسخه فروش داشته است. او در مورد موفقیت حیرت انگیز این کتاب می گوید:
«ناشر آمریکایی ام به من گفت با اینکه عاشق کتابم شده اما انتظار ندارد که بیش از سه هزار نسخه فروش کند. آن هم در کشوری مثل آمریکا که هیچ کس صومعه ندیده یا لاتین نخوانده است. برای همین به من پیش پرداختی برای سه هزار نسخه داد. کتابم در نهایت در آمریکا دو تا سه میلیون نسخه فروش کرد. کتاب های زیادی پیش از این درباره قرون وسطی نوشته شده اند. من فکر می کنم موفقیت این کتاب یک راز است. هیچ کس نمی توانست موفقیتش را پیش بینی کند. »[۳]
شش سال بعد رمان بعدی وی، آونگ فوکو منتشر شد، که موفقیتی نظیر رمان نخست وی داشت. این دو اثر وی را به نویسنده ای همه پسند تبدیل کرد. وی بر خلاف آدورنو، هنر مردمی و هنر مدرن را واقعیت های روزگار به حساب می آورد.
آثار [ویرایش]
رمان ها [ویرایش]
نام گل سرخ | Il nome della rosa – ۱۹۸۰ ( ترجمه شده توسط شهرام طاهری )
آونگ فوکو | Il pendolo di Foucault - ۱۹۸۸ ( ترجمه شده توسط رضا علی زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۹۰ )
جزیره روز گذشته | L'isola del giorno prima _ ۱۹۹۴
بائودولینو | Baudolino _ ۲۰۰۰ ( ترجمه شده توسط رضا علی زاده؛ انتشارات روزنه، ۱۳۸۶ )
مشعل جادویی ملکه لوانا | fiamma della regina Loana ۲۰۰۴
گورستان پراگ
برخی از آثار فلسفی [ویرایش]
۱۹۶۲اثر گشوده ( Opera aperta )
۱۹۷۶نظریه نشانه شناسی | Trattato di semiotica generale
نقش خواننده |۱۹۷۹ Il Superuomo di massa, Lector in Fabula
نشانه شناسی و فلسفه زبان | Semiotica e filosofia del linguaggio ۱۹۸۴
حدود تأویل | I limiti dell'interpretazione ۱۹۹۰
ایمان یا بی ایمانی | In cosa crede chi non crede?۱۹۹۶ - به همراه کارلو ماریا مارتینی
قصه های کودکان [ویرایش]
سه فضانورد ( با ترجمه رضا علیزاده و از طرف انتشارات کاروان در ایران منتشر شده است )
منابع [ویرایش]
↑ فقط یکشنبه ها رمان می نویسم. ( مصاحبه ای با امبرتو اکو ) ، کتاب نیوز
نام گل سرخ، اومبرتو اکو، ترجمه: شهرام طاهری، انتشارات شباویز، چاپ ششم ۱۳۷۴
هرمنوتیک مدرن گزینه جستارها، ترجمه بابک احمدی، مهران مهاجر، محمد نبوی، نشر مرکز، چاپ سوم ۸۱، ص ۲۶۷
پیوند به بیرون [ویرایش]
مجموعه ای از گفتاوردهای مربوط به امبرتو اکو در ویکی گفتاورد موجود است.
Umberto Eco در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها ( IMDb )
وب گاه رسمی
متن کامل داستان سه فضانورد در اینترنت< . . .