بخش بندی تصویر
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
در بینایی رایانه ای، بخش بندی تصویر، به فرایند قطعه بندی کردن یک تصویر دیجیتال به چند بخش ( مجموعه از پیکسل ها، همچنین با عنوان سوپر پیکسل شناخته می شود ) گفته می شود. هدف بخش بندی، ساده سازی یا/و تغییر در نمایش یک تصویر به چیزی ست که هم معنی دارتر و هم برای آنالیز آسان تر است. [ ۱] [ ۲] بخش بندی تصویر معمولاً برای پیدا کردن محل اشیا موردنظر و مرزها ( خطوط، منحنی ها و غیره ) در تصویر استفاده می شود. به عبارت دقیق تر، بخش بندی تصویر، به فرایندی گفته می شود که در آن، به هر پیکسل، برچسبی اختصاص داده می شود، به طوری که پیکسل هایی با برچسب یکسان، ویژگی های مشابهی دارند.
خروجی فرایند بخش بندی تصویر، مجموعه ای از بخش هاست که اجتماع آنها، کل تصویر را شامل می شود و یا مجموعه ای از خطوط که از تصویر استخراج شده اند. هر یک از پیکسل ها در هر بخش، از نظر داشتن ویژگی های خاص مانند رنگ، شدت روشنایی و یا بافت، شبیه به یکدیگر هستند. بخش های مجاور با توجه به ویژگی های ذکر شده، نسبت به هم متفاوت محسوب می شوند. هنگامی که این پردازش ها به یک دسته از تصاویر، به خصوص تصاویر پزشکی اعمال می شوند، کانتورها یا نقشه های برجسته به دست آمده، می توانند با کمک الگوریتم های درون یابی نظیر Marching cubes برای بازسازی سه بعدی، استفاده شوند.
برخی از کاربردهای عملی بخش بندی تصاویر به شرح زیر است:
• بازیابی محتوا محور تصاویر
• بینایی رایانه ای
• تصویربرداری پزشکی [ ۳] [ ۴] از جمله حجم رندر تصاویر از سی تی اسکن و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی.
• تعیین محل تومور و دیگر بیماری های[ ۵] [ ۶]
• اندازه گیری حجم بافت
• تشخیص و مطالعه ساختار تشریحی[ ۷]
• برنامه ریزی برای عمل جراحی
• شبیه سازی جراحی مجازی
• موقعیت یابی در جراحی
• تشخیص عابر پیاده
• تشخیص چهره
• تشخیص ترمز نور
• مکان یابی اشیاء در تصاویر ماهواره ای ( جاده، جنگل، محصولات و غیره. )
تعداد زیادی الگوریتم عمومی و تکنیک، به منظور بخش بندی تصویر، توسعه داده شده است. برای کارآمد بودن، این تکنیک ها به طور معمول باید با دانش خاص ناحیه ترکیب شوند تا بتواند مسائل بخش بندی ناحیه را به طور مؤثر حل کنند.
دو نوع تکنیک مختلق برای بخش بندی تصاویر وجود دارد:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخروجی فرایند بخش بندی تصویر، مجموعه ای از بخش هاست که اجتماع آنها، کل تصویر را شامل می شود و یا مجموعه ای از خطوط که از تصویر استخراج شده اند. هر یک از پیکسل ها در هر بخش، از نظر داشتن ویژگی های خاص مانند رنگ، شدت روشنایی و یا بافت، شبیه به یکدیگر هستند. بخش های مجاور با توجه به ویژگی های ذکر شده، نسبت به هم متفاوت محسوب می شوند. هنگامی که این پردازش ها به یک دسته از تصاویر، به خصوص تصاویر پزشکی اعمال می شوند، کانتورها یا نقشه های برجسته به دست آمده، می توانند با کمک الگوریتم های درون یابی نظیر Marching cubes برای بازسازی سه بعدی، استفاده شوند.
برخی از کاربردهای عملی بخش بندی تصاویر به شرح زیر است:
• بازیابی محتوا محور تصاویر
• بینایی رایانه ای
• تصویربرداری پزشکی [ ۳] [ ۴] از جمله حجم رندر تصاویر از سی تی اسکن و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی.
• تعیین محل تومور و دیگر بیماری های[ ۵] [ ۶]
• اندازه گیری حجم بافت
• تشخیص و مطالعه ساختار تشریحی[ ۷]
• برنامه ریزی برای عمل جراحی
• شبیه سازی جراحی مجازی
• موقعیت یابی در جراحی
• تشخیص عابر پیاده
• تشخیص چهره
• تشخیص ترمز نور
• مکان یابی اشیاء در تصاویر ماهواره ای ( جاده، جنگل، محصولات و غیره. )
تعداد زیادی الگوریتم عمومی و تکنیک، به منظور بخش بندی تصویر، توسعه داده شده است. برای کارآمد بودن، این تکنیک ها به طور معمول باید با دانش خاص ناحیه ترکیب شوند تا بتواند مسائل بخش بندی ناحیه را به طور مؤثر حل کنند.
دو نوع تکنیک مختلق برای بخش بندی تصاویر وجود دارد:
wiki: بخش بندی تصویر
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید