بهانه نهادن

لغت نامه دهخدا

بهانه نهادن. [ ب َ ن َ / ن ِ، ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) عذر بیجا آوردن :
خواب خویش اندر غم او چشم روشن بین من
دوش گم کردو بهانه بر دل مسکین نهاد.

میرمعزی ( از آنندراج ).

گوش بر نغمه ترانه نهند
دیدن باغ را بهانه نهند.

نظامی ( از آنندراج ).

عذر بیجا آوردن

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید