بهن

لغت نامه دهخدا

بهن. [ ب َ ] ( ع مص ) شادان و فرحناک شدن. و منه حدیث الانصار ابهنوا منها آخر الدهر؛ ای افرحوا وطیبوا نفساً بصحبتی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

شادان و فرحناک شدن ٠ و منه حدیث الانصار ابهنوا منها آخر الدهر ای افرحوا و طیبوا نفسا بصحبتی ٠

[ویکی الکتاب] معنی بِهِنَّ: به آن زنان
ریشه کلمه:
ب (۲۶۴۹ بار)
هن (۲۰۷ بار)

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید