بوته بر بوته

لغت نامه دهخدا

بوته بر بوته. [ ت َ / ت ِ ب َ ت َ / ت ِ ] ( اِ مرکب ) بوت ابر بوت. بوط ابر بوط. از آلات کیمیا و آن بوته ای است که آنرا درزیر، سوراخی باشد که آن را بر بوته دیگری نهند و نیک به یکدیگر بپیوندند و فلز را در بوته زبرین ذوب کنند و ذوب شده ، به بوته زیرین ریزد و خبث و وسخ آن در بوته زبرین برجای ماند. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ فارسی

بوت ابر بوت . بوط ابر بوط . از آلات کیمیا و آن بوته ایست که آنرا در زیر سوراخی باشد که آن را بر بوت. دیگری نهند و نیک به یکدیگر بپیوندند و فلز را در بوت. زیرین بر جای ماند .

پیشنهاد کاربران

بپرس