بوستان ارا

لغت نامه دهخدا

( بوستان آرا ) بوستان آرا. ( نف مرکب ) بوستان آرای. آراینده بوستان. که بوستان را بجمال خود بیاراید. که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد :
سپید برف برآمدبکوهسار سیاه
و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای.
رودکی.

فرهنگ فارسی

( بوستان آرا ) بوستان آرای آرایند. بوستان . که بوستان را بجمال خود بیاراید که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس