بوستان

[ویکی نور] «بوستان»، نخستین اثر شیخ مصلح الدین عبدالله سعدی شیرازی است که کار سرودن آن در سال 655ق پایان یافته است. این کتاب به زبان فارسی بوده و نویسنده آن را به نام اتابک ابوبکر بن سعد زنگی نوشته است.
آنچه باعث هرچه بیشتر شدن اهمیت این اثر می شود، آن است که پندها و آرزوهای سعدی در این کتاب، بیش از دیگر آثار او جلوه گر می باشد.
کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب که در بردارنده حدوداً چهار هزار بیت و تقریباً 177 حکایت می باشد، در ده باب، ارائه شده است.
سعدی این اثر را در زمانی که در سفر بوده است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز آن را بر دوستانش عرضه داشته است. این اثر در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده شده و از نظر قالب و وزن شعری، حماسی است؛ هر چند که از نظر محتوا، به اخلاق، تربیت، سیاست و اجتماعیات پرداخته است.
پسندها و آرزوهای سعدی در این کتاب، بیش از دیگر آثار او جلوه گر است و سعدی شناسان و دوستداران او، همواره بوستان را در جایگاه یک کتاب اخلاقی و آموزشی نگریسته و آن را «جهان مطلوب سعدی» دانسته اند و به راستی هم سعدی مدینه فاضله ای را که می جسته، در این اثر، تصویر کرده است. وی در این تصویر، دائم از تجربه ها، سرگذشت ها و روایت های گذشتگان یاد می کند و تصویر آن جهان نورانی را در قالب حکایت هایی شیرین، چنان نغز و دلفریب جلوه کرده است که بر بیشتر زیبایی های هنری و شگردهای شاعرانه این اثر سایه افکنده است.

بوستان (باشت). بوستان، شهری از توابع شهرستان باشت در استان کهگیلویه و بویراحمد ایران است.
این شهر در بخش بوستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۰۱۹ نفر ( ۱۸۸خانوار ) بوده است.

بوستان (تاجیکستان). شهر بوستان ( به تاجیکی: Бӯстон ) در ناحیهٔ کوهستان مست چاه استان سغد در کشور تاجیکستان واقع شده است. جمعیت این شهر ۱۴٫۴۰۳ نفر است. [ ۱]

بوستان (سغد). بوستان ( ایشکلی ) یک منطقهٔ مسکونی در تاجیکستان است که در ولایت سغد واقع شده است. [ ۱]

بوستان (فلاورجان). بوستان زر شهری از توابع بخش مرکزی شهرستان فلاورجان در استان اصفهان ایران است. این شهر از ادغام دو روستای لارگان و درچه عابد ( فلاورجان ) طبق مصوبه هیئت وزیران در سال ۱۴۰۰ تشکیل شد. [ ۱] [ ۲] شهر بوستان زر دارای مجموعه باغ ها و رستوران های متعدد است و به مجموعه باغ معروف است.
رودخانه زاینده رود از کنار شهر بوستان عبور می کند؛ و در فاصله ۱۶ کیلومتری شهر اصفهان و ۶ کیلومتری شهر فلاورجان قرارگرفته است.
جمعیت
براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت این شهر ۷۲۱۲ نفر ( ۲۰۱۸ خانوار ) بوده است. [ ۳]
آستان امامزاده محمدبن عبدالله در شهرستان فلاورجان، بخش مرکزی، شهر بوستان، محله لارگان واقع شده است. مساحت کل بقعه ۳۵۰۰ متر مربع با زیربناء تقریبی ۳۰۰ متر مربع و دارای حسینیه به مساحت ۴۰۰ متر مربع می باشد. این امامزاده به گلزار شهداء و قبرستان عمومی همجواری دارد.
از جمله محصولات مهم این منطقه برنج لنجان است که در منطقه لنجانات کشت می شود. در بیشتر مناطق کشاورزی و شالیکاری ( به زبان محلی: تولِکی ) هنوز به صورت سنتی و با دست انجام می گیرد. همچنین در این منطقه باغداری مرسوم است از جمله از محصولات باغی می توان به هلو، گیلاس، آلبالو، آلوچه و… نام برد. با توجه به عدم صرفه اقتصادی کشاورزی مردم این منطقه دیگر شغل کشاورزی ندارند و عمدتاً در صنایع مشغول به کار هستند.

بوستان (لاشار). بوستان، روستایی در دهستان لاشار جنوبی بخش پیپ شهرستان لاشار در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۴۴ نفر ( ۵۴ خانوار ) بوده است. [ ۱]

(یا: سعدی نامه) مثنوی اخلاقی، عرفانی و آموزشی به فارسی، سرودۀ سعدی شیرازی. سعدی این اثر را، در ۶۵۵ق، به نام ابوبکر بن سعد بن زنگی، در بحر متقارب و در یک دیباچه و ده باب سرود: باب اول در عدل و تدبیر و رأی، باب دوم در احسان، باب سوم در عشق و مستی و شور، باب چهارم در تواضع، باب پنجم در رضا، باب ششم در قناعت، باب هفتم در عالم تربیت، باب هشتم در شکر بر عافیت، باب نهم در توبه و راه صواب و باب دهم در مناجات و ختم کتاب. در نسخه های کهن به سعدی نامه آوازه دارد و بعدها گویا به خاطر سجع با گلستان شیخ بوستانش نام نهاده اند. این اثر در زمان تألیف بارها رونویسی شد و کتاب درسی بود و حتی، به نقل از تاریخ فرشته، در ۷۵۰ق در دکن به اطفال آموزانده می شد. بوستان از جنبۀ ساختاری بیانگر آرزوهای شاعر در قالب کلام و شعر است. در این اثر از دنیای واقعی، که آکنده از بدی و تاریکی است، کمتر سخن رفته است و بیشتر «جهان مطلوب سعدی» در آن منعکس است. سعدی می کوشد که هرچه را زشتی و بدی است از عرصۀ این جهان بزداید و در حقیقت اکثر حکایات آن آفریدۀ خیال شاعر است. سعدی در بوستان به تمام مثنوی های پیش از خود نظر داشته و نوآوری های آن ها را تلفیق کرده و حتی به آورد فردوسی رفته است. بوستان از نظر جوهر شعری به رغم کاستی هایی، که خود سعدی به آن ها واقف بوده است، مقامی ممتاز دارد و یکی از مثنوی های برتر زبان فارسی به شمار می رود. بوستان در ۱۲۲۴ق در کلکته به چاپ رسید. این اثر در شبه قاره و آناتولی و بالکان بارها ترجمه، تلخیص و شرح شده است. در ۷۵۵ق مسعود بن عثمان خلاصه ای از آن را به نام فرهنگ نامۀ سعدی به ترکی ترجمه کرد (استانبول، ۱۹۴۲). سودی بوسنوی آن را شرح کرد (استانبول. ۱۲۸۸ق). حکمت ایل آیدین آن را به ترکی برگرداند (استانبول، ۱۹۵۰). بوستان توسط باربیه دو منار به فرانسوی (پاریس، ۱۸۸۰) و به دست اچ ویلبرفورس کلارک به انگلیسی (لندن، ۱۸۷۹) ترجمه شده است؛ ژ. هورن این اثر را به هلندی برگرداند (آمستردام، ۱۶۸۸). نخستین تصحیح انتقادی آن به کوشش محمدعلی فروغی و با همکاری حبیب یغمایی انجام گرفت (۱۳۱۶ش). محمد خزائلی و محمدعلی ناصح بر آن شرح نوشتند. تاکنون بهترین تصحیح بوستان از آن غلامحسین یوسفی است که این اثر را با توجه به دَه نسخۀ خطی و نسخ چاپی ایرانی و خارجی آن تصحیح کرد و با حواشی مفید و عالمانه ای به چاپ رساند (۱۳۵۹ش).