جاافتادگی شراب می تواند ( نه همیشه ) نشان از بهبود کیفیت شراب باشد. این امر شراب را از سایر کالاهای مصرفی دیگر متمایز می کند. در حالی که شراب فاسد شدنی است و زمینهٔ اُفت و فروپاشی دارد، واکنش های پیچیده شیمیایی وابسته به قندهای شراب، اسیدها و ترکیبات فنلی ( مانند تانن ها ) می توانند بو، رنگ، سوزش دهان و مزهٔ شراب را به گونه ای تغییر دهند که دارای کیفیت بهتری باشد.
شرایطی که شراب پس از قرارگیری در بطری نگهداری می شود، می تواند بر میزان کهنگی شراب تأثیر بگذارد و ممکن است به زمان و سرمایه گذاری قابل توجهی نیاز داشته باشد. [ ۲] [ ۳] کیفیت یک شراب جا افتاده و کهنه بسته به شرایطی که در آن انبار شده است، و وضعیت بطری و چوب پنبه بسیار متفاوت است و به این ترتیب گفته می شود که به جای شراب های قدیمی خوب، بطری های قدیمی خوبی وجود دارد.
در مورد جاافتادگی شراب بحث های فراوانی وجود دارد، زیرا ساختار آن برای مدت طولانی درک نشده بود، و شراب های قدیمی اغلب با قیمت های گزافی به فروش می رسند.
برآوُردها نشانگر آن است که ۹۰٪ شراب تا یک سال پس از تولید و ۹۹٪ شراب در ۵ سال مصرف می شود. [ ۴]
یونانیان و رومیان باستان از پتانسیل شراب های قدیمی پیر آگاه بودند. در یونان، به دلیل داشتن قند زیاد، نمونه های اولیه " شراب نی " خشک شده به دلیل توانایی پیری آنها ذکر شده است. این شراب ها در آمفورهای سفالی بسته شده و سالها نگهداری می شدند.
در کتاب لوقا ذکر شده است که «شراب قدیمی» بر «شراب جدید» ارزش داشت ( Luke 5:39 ) . پزشک یونانی، جالینوس نوشت: «طعم» شراب پیر، مطلوب است و این امر می تواند با گرم کردن یا دود دادن شراب محقق شود، اگرچه، به نظر جالینوس، این شراب های مصنوعی قدیمی به اندازه شراب های طبیعی، کهنسال نیستند. [ ۵]
یک تصور غلط گسترده وجود دارد که نشان می دهد شراب همیشه با کهنگی، [ ۴] یا گذشت زمان بهبود می یابد، یا ماندگاری نشانه ای از شراب خوب است. برخی از کارشناسان اظهار داشته اند که شراب کهنه بیشتری نسبت به شراب های تازه مصرف می شود. [ ۶] گذشت زمان، شراب را تغییر می دهد، اما صددرصد آن را بهبود نمی بخشد یا باعث بدتر شدن آن می شود.
با توجه به هزینه های انبارداری، انباشت شراب اقتصادی نیست، اما بسیاری از انواع شراب بی توجه به کیفیت انبار می شوند. به طور معمول تنها ۵–۱۰٪ شراب پس از ۱ سال بهبود می یابد و تنها ۱٪ آن پس از ۵–۱۰ سال بهبود می یابد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشرایطی که شراب پس از قرارگیری در بطری نگهداری می شود، می تواند بر میزان کهنگی شراب تأثیر بگذارد و ممکن است به زمان و سرمایه گذاری قابل توجهی نیاز داشته باشد. [ ۲] [ ۳] کیفیت یک شراب جا افتاده و کهنه بسته به شرایطی که در آن انبار شده است، و وضعیت بطری و چوب پنبه بسیار متفاوت است و به این ترتیب گفته می شود که به جای شراب های قدیمی خوب، بطری های قدیمی خوبی وجود دارد.
در مورد جاافتادگی شراب بحث های فراوانی وجود دارد، زیرا ساختار آن برای مدت طولانی درک نشده بود، و شراب های قدیمی اغلب با قیمت های گزافی به فروش می رسند.
برآوُردها نشانگر آن است که ۹۰٪ شراب تا یک سال پس از تولید و ۹۹٪ شراب در ۵ سال مصرف می شود. [ ۴]
یونانیان و رومیان باستان از پتانسیل شراب های قدیمی پیر آگاه بودند. در یونان، به دلیل داشتن قند زیاد، نمونه های اولیه " شراب نی " خشک شده به دلیل توانایی پیری آنها ذکر شده است. این شراب ها در آمفورهای سفالی بسته شده و سالها نگهداری می شدند.
در کتاب لوقا ذکر شده است که «شراب قدیمی» بر «شراب جدید» ارزش داشت ( Luke 5:39 ) . پزشک یونانی، جالینوس نوشت: «طعم» شراب پیر، مطلوب است و این امر می تواند با گرم کردن یا دود دادن شراب محقق شود، اگرچه، به نظر جالینوس، این شراب های مصنوعی قدیمی به اندازه شراب های طبیعی، کهنسال نیستند. [ ۵]
یک تصور غلط گسترده وجود دارد که نشان می دهد شراب همیشه با کهنگی، [ ۴] یا گذشت زمان بهبود می یابد، یا ماندگاری نشانه ای از شراب خوب است. برخی از کارشناسان اظهار داشته اند که شراب کهنه بیشتری نسبت به شراب های تازه مصرف می شود. [ ۶] گذشت زمان، شراب را تغییر می دهد، اما صددرصد آن را بهبود نمی بخشد یا باعث بدتر شدن آن می شود.
با توجه به هزینه های انبارداری، انباشت شراب اقتصادی نیست، اما بسیاری از انواع شراب بی توجه به کیفیت انبار می شوند. به طور معمول تنها ۵–۱۰٪ شراب پس از ۱ سال بهبود می یابد و تنها ۱٪ آن پس از ۵–۱۰ سال بهبود می یابد.
wiki: جاافتادگی شراب