رانکین، ویلیام (۱۸۲۰ـ۱۸۷۲)(Rankine, William)
مهندس و فیزیک دان اسکاتلندی. از پایه گذاران ترمودینامیک، به ویژه نظریۀ ماشین های بخار، بود. در ادینبورگ زاده شد و در رشتۀ مهندسی عمران درس خواند. از ۱۸۵۵، استاد دانشگاه گلاسگو بود. در ۱۸۴۹، دو مقاله با موضوع گرما عرضه کرد و در همان سال اصلاحات بیشتری را در نظریۀ ترمودینامیک سادی کارنو اعمال کرد. رانکین در اثری با نام راهنمای ماشین بخار و سایر محرک های اولیه (۱۸۵۹)، چرخۀ ترمودینامیکی جدیدی را عرضه کرد (چرخۀ رانکین) که به منزلۀ چرخۀ استاندارد دستگاه های بخاری به کار رفت، که در آن ها سیال کارکن بخار است. او در این اثر شرح داد که چگونۀ مایع داخل دیگ بخار، که با افزایش گرما بخار می شود، هنگام انبساط بخشی از انرژی گرمایی را به انرژی مکانیکی تبدیل می کند. وقتی بخار خروجی با استفاده از واسطه ای مناسب، مثل آب سرد، دوباره مایع شود، چرخه گرما از دست می دهد. مایع حاصل را دوباره به دیگ بخار برمی گردانند.
مهندس و فیزیک دان اسکاتلندی. از پایه گذاران ترمودینامیک، به ویژه نظریۀ ماشین های بخار، بود. در ادینبورگ زاده شد و در رشتۀ مهندسی عمران درس خواند. از ۱۸۵۵، استاد دانشگاه گلاسگو بود. در ۱۸۴۹، دو مقاله با موضوع گرما عرضه کرد و در همان سال اصلاحات بیشتری را در نظریۀ ترمودینامیک سادی کارنو اعمال کرد. رانکین در اثری با نام راهنمای ماشین بخار و سایر محرک های اولیه (۱۸۵۹)، چرخۀ ترمودینامیکی جدیدی را عرضه کرد (چرخۀ رانکین) که به منزلۀ چرخۀ استاندارد دستگاه های بخاری به کار رفت، که در آن ها سیال کارکن بخار است. او در این اثر شرح داد که چگونۀ مایع داخل دیگ بخار، که با افزایش گرما بخار می شود، هنگام انبساط بخشی از انرژی گرمایی را به انرژی مکانیکی تبدیل می کند. وقتی بخار خروجی با استفاده از واسطه ای مناسب، مثل آب سرد، دوباره مایع شود، چرخه گرما از دست می دهد. مایع حاصل را دوباره به دیگ بخار برمی گردانند.
wikijoo: رانکین،_ویلیام_(۱۸۲۰ـ۱۸۷۲)