رخشندگی. [ رَ ش َ دَ / دِ ] ( حامص ) حالت رخشنده. صفت رخشنده. روشنی و تاب و ضیا و درخشندگی. ( ناظم الاطباء ). رخشنده بودن. درخشندگی. روشنی. ( فرهنگ فارسی معین ).
