رَم جت ( به انگلیسی: Ramjet ) که گاهی به آن اتودید نیز گفته می شود ( به معنای کانال ایرو - ترمودینامیکی ) ، نوعی موتور جت تنفس هوایی است که از حرکت رو به جلوی موتور برای فشرده سازی هوای ورودی استفاده می کند و فاقد کمپرسور محوری یا گریز از مرکزی است. از آنجا که رمجت در سرعت هوای صفر نمی تواند تراست ( نیروی رانش ) تولید کند، نمی توان از آن برای به حرکت درآوردن هواپیما از سرعت صفر استفاده کرد. در نتیجه، یک وسیله نقلیه مجهز به رمجت، برای بلند شدن از زمین ( take - off ) نیاز به موتوری کمکی مانند موتور راکت دارد، تا آن را به سرعتی برساند که رمجت بتواند تراست تولید کند. بیشترین کارایی موتورهای رمجت در سرعت هایی در محدوده ۳ ماخ ( ۳۷۰۰ کیلومتر بر ساعت ) است. این نوع موتور برای سرعت هایی تا ماخ ۶ نیز کارایی دارد ( ۷۴۰۰ کیلومتر بر ساعت ) به عبارتی این موتور ها با دریافت سرعت معینی از هوا به طور خودکار روشن میشوند ( گاها روشن شدن موتور به دست کنترلر است ) . [ ۱]
رمجت ها به ویژه در کاربردهایی که به یک مکانیزم سرعت - بالای کوچک و ساده نیاز باشد، مانند موشک ها، می توانند بسیار مفید باشند. ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا، از دهه ۱۹۶۰ به بعد، موشک هایی زیادی را با موتور رمجت توسعه دادند، از جمله موشک های CIM - 10 Bomarc و Bloodhound. طراحان سلاح به دنبال استفاده از فناوری رمجت در گلوله های توپخانه برای افزایش برد هستند. تصور بر این است که یک گلوله خمپاره ۱۲۰ میلی متری در صورت کمک توسط رمجت می تواند به برد ۳۵ کیلومتری ( ۲۲ مایل ) برسد. [ ۲] از رمجت ها همچنین به صورت موفقیت آمیزی، به عنوان تیپ جت، در نوک پره های هلیکوپتر استفاده شده است، هر چند این کار چندان بهینه نبوده است. [ ۳]
موتور های رم جت بدلیل سرعت کافی و بالا در قسمت های داخلی ( پخش کن ) متراکم میشوند و دما و فشار آنها بسیار بالا میرود ؛ چنین شرایطی ایجاب میکند که اکسید یا مخلوط سوخت و هوای اتمسفر باعث احتراق شده و نیروی رانش بسیار قابل توجهی را آزاد میکند. [ ۴]
اما از معایب موتور های رم جت هرچند با قدرت بالا و رانش بسیاری که تولید میکنند اما برای شروع پرواز و برخواستن و برای هواپیما های غیرنظامی یا با قدرت مانور پایین چه به عنوان موتور اصلی چه موتور ثالث به هیچ عنوان مناسب نیستند.
موتور های رم جت قطعه متحرکی ندارند از اینرو با موتور های پالس جت شباهت دارند. در بیشتر موشک ها برای سرعت های مافوق صوت بکار میروند ، استفاده از آنان به عنوان موتور های ثالث یا دوم معمول است. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرمجت ها به ویژه در کاربردهایی که به یک مکانیزم سرعت - بالای کوچک و ساده نیاز باشد، مانند موشک ها، می توانند بسیار مفید باشند. ایالات متحده آمریکا، کانادا و بریتانیا، از دهه ۱۹۶۰ به بعد، موشک هایی زیادی را با موتور رمجت توسعه دادند، از جمله موشک های CIM - 10 Bomarc و Bloodhound. طراحان سلاح به دنبال استفاده از فناوری رمجت در گلوله های توپخانه برای افزایش برد هستند. تصور بر این است که یک گلوله خمپاره ۱۲۰ میلی متری در صورت کمک توسط رمجت می تواند به برد ۳۵ کیلومتری ( ۲۲ مایل ) برسد. [ ۲] از رمجت ها همچنین به صورت موفقیت آمیزی، به عنوان تیپ جت، در نوک پره های هلیکوپتر استفاده شده است، هر چند این کار چندان بهینه نبوده است. [ ۳]
موتور های رم جت بدلیل سرعت کافی و بالا در قسمت های داخلی ( پخش کن ) متراکم میشوند و دما و فشار آنها بسیار بالا میرود ؛ چنین شرایطی ایجاب میکند که اکسید یا مخلوط سوخت و هوای اتمسفر باعث احتراق شده و نیروی رانش بسیار قابل توجهی را آزاد میکند. [ ۴]
اما از معایب موتور های رم جت هرچند با قدرت بالا و رانش بسیاری که تولید میکنند اما برای شروع پرواز و برخواستن و برای هواپیما های غیرنظامی یا با قدرت مانور پایین چه به عنوان موتور اصلی چه موتور ثالث به هیچ عنوان مناسب نیستند.
موتور های رم جت قطعه متحرکی ندارند از اینرو با موتور های پالس جت شباهت دارند. در بیشتر موشک ها برای سرعت های مافوق صوت بکار میروند ، استفاده از آنان به عنوان موتور های ثالث یا دوم معمول است. [ ۵]
wiki: رم جت