زلف

[ویکی الکتاب] معنی زُلَفاً: نزدیکها (زلف جمع زلفی است و در عبارت "وَأَقِمِ ﭐلصَّلَوٰةَ ... َزُلَفاً مِّنَ ﭐللَّیْلِ " منظور این است که نماز را درساعاتی از شب که به روز نزدیک است به پا دار )
معنی مَشْعَرِ: مشعرالحرام یا مزدلفه نام محلی است میان عرفات و منا که پس از وادی یا دره ی مأذمین قرار دارد و حجاج باید بعد از غروب شرعی روز عرفه یعنی پس از پایان وقوف در عرفات در روز نهم ذی حجه به این سمت حرکت کنند تا در مشعر برای مدتی هرچند کوتاه به عنوان یکی از وا...
تکرار در قرآن: ۱۰(بار)
«زلف» (بر وزن حرف) و «زُلْفی» (بر وزن کبری) به معنای قرب و نزدیکی است. ممکن است منظور نزدیکی مکانی باشد. یا زمانی; یا از نظر اسباب و مقدمات و یا همه اینها. یعنی بهشت هم از نظر مکان به مؤمنان نزدیک می شود، هم از نظر زمان ورود و هم اسباب و وسائلش در آنجا سهل و آسان است.
نزدیک شدن. و مقدّم گشتن در اقرب آمده «زلف زلفاً و زلیفاً: تقدّم و تقرب» در نهایه گوید: اصل آن نزدیک و مقدّم گشتن است. در صحاح گوید: ازلفه‏ای قربّه». در قرآن مجید مطلق نزدیک شدن و نیز به معنی تقرب و منزلت آمده است در مجمع شعری در این باره آورده است: وَ کُلَّ یَوْمٍ مَضی اَوْ لَیْلَةٍ سَلَفَتْ فیها النُّفُوسُ اِلَی الْآجالِ تَزْدَلِفُ‏ یعنی در هر روز و شبی که می‏گذرد مردم به اجلها نزدیک می‏شوند. ، . بهشت به پرهیزکاران نزدیک گردید. . دیگران را به آنجا نزدیک کردیم. بعضی آن را به معنی جمع دانسته و گفته دیگران را در آنجا جمع کردیم و گفته‏اند لیله مزدلفه یعنی شب اجتماع ولی طبرسی آن را نزدیک کردن گفته و مزدلفه را نیز از آن گرفته است . زلفی در قرآن مصدر آمده به معنی نزدیکی و تقرب و مقام. مثل . زلفی مفعول مطلق است برای «یُقَرِّبُونا» تقدیر چنین می‏شود «الا لیقربوا الی اللّه تقریباً» همچنین آیه . و مثل و در این دو آیه اسم مصدر است به معنی مقام و منزلت اقرب الموارد گوید: الف آن برای تأنیث است و آن را در آیه سباء که گذشت مصدر گقته و گوید بعضی آن را اسم مصدر دانسته‏اند مثل سلام و کلام . * . بعضی آن را زُلْف (بر وزن صرد) خوانده‏اند که جمع زلفة و منزلت است و بعضی بر وزن عُنُق خوانده‏اند در این صورت مفرد است (مجمع). طبرسی از ابن عباس و ابن زید نقل می‏کند که زلف اول ساعات شب است یعنی نزدیکیهای شب. جوهری می‏گوید: زلفة قسمتی از اول شب است و جمع آن زُلَف (بر وزن صرد) آید قاموس نیز چنین گفته به هر حال معنای اوّلی در آن، ملحوظ است و ظاهر آیه نمازهای پنجگانه یومیّه را معیّن می‏کند: نمازهائیکه در ئو طرف روز اند عبارت اند از نماز صبح و ظهر و عصر و نمازهای اوائل شب همان مغرب و عشاء می‏باشند. ولی عیّاشی در تفسیر خود از حریز از امام صادق علیه السلام نقل می‏کند که فرمود «اَقِمِ الصَّلوةِ طَرْفَیِ النَّهارِ» دو طرف روز مغرب و صبح است «وَ زُلَفاً مِنَ الَّیْلِ» و آن نماز عشاء آخری است. بنابراین حدیث آیه از ذکر نماز ظهر و عصر ساکت است . المیزان از تهذیب نقل می‏کند که زراره از امام باقر علیه السلام نقل کرده که: خداوند در این باره فرموده «اَقِمِ الصَّلوةَ طَرْفَیِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ الَّیلِ» آن صلوة عشاء آخر است. آنگاه می‏گوید: حدیث خالی از ظهور نیست که دو طرف نهار قبل از ظهر و بعد از ظهر تا شامل اوقات پنجگانه گردد. * . طبرسی گوید زلفة مصدر است و واحد و جمع در آن یکسان می‏باشد و مزدلفه از آن است و در اثر نزدیکی به مکه مزدلفه گفته‏اند و گاهی جمع زلفة زلف (بر وزن صرد) می‏آید. باید دانست که زلفة در آیه مصدر به معنی فاعل است یعنی چون عذاب را نزدیک دیدند قبیح شد صورت کفّار.