شهه

لغت نامه دهخدا

شهه. [ ش ِ هََ / هَِ ] ( اِ ) مخفف شیهه که صدای اسب باشد و بعربی صَهیل خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ). شیهه و صدای اسب. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شیهه شود.

فرهنگ عمید

شیهه، بانگ اسب.

گویش مازنی

/shehe/ شبنم – ژاله & شیهه

پیشنهاد کاربران

بپرس