صفاری بیژن

دانشنامه آزاد فارسی

صفّاری، بیژن
گرافیست ایرانی، طراح صحنۀ تئاتر و سرپرست «کارگاه نمایش». او فرزند سرتیپ محمدعلی صفاری، رئیس شهربانی کل کشور از صاحب منصبان رژیم پهلوی بود. بیژن صفاری از اصلی ترین حامیان نمایش های غیرمتعارف در دهۀ ۱۳۵۰ش بود، که نام و شهرتش بیشتر در پَسِ کارهای اجرایی اش به عنوان دبیر شورای «کارگاه نمایش» (تأسیس در تیر ماه ۱۳۴۸) پنهان مانده است. تحصیلات اصلی صفاری در معماری بود، و به جز کارهای گرافیکی گاهی اوقات طراحی صحنه و لباس هم انجام می داد. بسیاری از آفیش های «کارگاه نمایش» اثر ذوق و سلیقۀ اوست. در سال های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲، در «گروه پاسارگاد» طراح نمایش های هویج فرنگی (ژول رنار)، شش شخصیت در جست وجوی نویسنده (لوئیجی پیراندلّو) به کارگردانی پری صابری، در ۱۳۵۱ طراح نمایش روحوضی جان نثار (بیژن مفید) و در ۱۳۵۶ طراح هنری نمایش نامۀ لطایف عبید (اسماعیل خلج با استفاده از هزلیات عبید زاکانی) بود. او همچنین در اسفند ۱۳۴۸، در نخستین اجرای «کارگاه نمایش» به نام اُدیپ اُدیپ (عباس نعلبندیان) نیز نقش آفرینی کرده است. شایعۀ ازدواج او با کیوان خسروانی، اولین و تنها پدیده در نوع خود در کشور، موجب جنجال وسیعی در میان مردم و کانون های خبری ازجمله مطبوعات و سرانجام توقیف و تعطیل دایمی هفته نامه فکاهی توفیق شد. صفاری در سال های پس از انقلاب به فرانسه رفت و به کارهای نقاشی و تزیینات داخلی پرداخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس