به طامات مجلس بیاراستم
پس آنگه ز حق مغفرت خواستم.
سعدی.
|| هذیان و سخنان هرزه و اراجیف و بی اصل را گویند. ( برهان ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). گفتار بیهوده. || خرق عادت و کرامت را نیز میگویند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || در رشیدی نوشته که طامات جمع طامه به تشدید میم به معنی داهیه و حادثه عظیم. ( غیاث اللغات )( آنندراج ). || به معنی عجمه در زبان یعنی فصاحت نداشته باشد. ( برهان ) ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). || ( اصطلاح تصوف ) نزد صوفیه معارفی را گویند که در اوان سلوک بر زبان سالک گذر کند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || لاف و گزاف صوفیان در باب اظهار کشف و کرامات خود. ( غیاث اللغات از رشیدی ).و در سراج نوشته که طامات در اصل عربی است به تشدیدمیم و فارسیان به تخفیف استعمال کنند، به معنی اقوال پراکنده و سخنان بی اصل و پریشان که بعضی صوفیان برای گرمی بازار خود گویند. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). سخن های بلند که صوفیه برای اظهار کرامت و شرافت مرتبه گویند و باعث پندار نفس و سؤاعتقاد مردم شود. ( رشیدی ). در مورد این معنی میم مخفف تلفظ گردد : لکن عبارتی چند مزیف از طامات صوفیان بگرفته اند. ( کیمیای سعادت ).تاروی نمود رمز طامات مرا
از ره نبرد رنگ عبادات مرا
چون سجده همی نماید آفات مرا
محراب ترا باد خرابات مرا.
سنائی.
پوشیده مرقعند از این خامی چندبگرفته ز طامات الف لامی چند
نارفته ره صدق و صفا گامی چند
بدنام کننده نکونامی چند.
( منسوب به خیام ).
سحرگاهی شدم سوی خرابات که رندان را کنم دعوت بطامات.
عطار.
هر چه جز خدمت تو عمر هبا و ضایعهر چه جز مدحت تو شعر دروغ و طامات.
سیف اسفرنگ.
غیر تشویش و غم و طامات نی همچو عنقا نام فاش و ذات نی.
مولوی.
به طامات مجلس بیاراستم ز دادآفرین توبه اش خواستم.
سعدی ( بوستان ).
که فکرش بلیغ است و رایش بلنددر این شیوه زهد و طامات و پند.
سعدی ( بوستان ).
بصدق و ارادت میان بسته دارز طامات و دعوی زبان بسته دار.
سعدی ( بوستان ).
بیشتر بخوانید ...