عشق باره

لغت نامه دهخدا

عشق باره. [ ع ِ رَ / رِ ]( ص مرکب ) کسی که عشق را دوست دارد. عاشق پیشه. ( فرهنگ فارسی معین ). عشق پرداز. ( از آنندراج ) :
دلی که عشق نبازد ز سنگ خاره بود
چه دولتی بود آن دل که عشقباره بود.
شرف شفروه ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که عشق را دوست دارد عاشق پیشه .

پیشنهاد کاربران

بپرس