عفونت گوش میانی

عفونت یا اوتیت گوش میانی ( به انگلیسی: Otitis media ) گروهی از بیماری های التهابی گوش میانی بوده[ ۱] که یکی از دو نوع اصلی، اوتیت میانی حاد ( AOM ) است. [ ۲] این گروه معمولاً عفونتی با شروع سریع هستند که با گوش درد ظاهر می شود. [ ۳] در کودکان خردسال این بیماری ممکن است منجر به کشیدن گوش، افزایش گریه و خواب کم عمق شود. [ ۳] کاهش غذا خوردن و تب نیز می تواند وجود داشته باشد. [ ۳] نوع اصلی دیگر اوتیت میانی همراه با افیوژن ( OME ) است که با علائم بارزی همراه نیست، [ ۳] اگرچه گاهی به صورت احساس پُری گوش توصیف می شود[ ۴] و ممکن است برای هفته ها یا ماه ها اغلب پس از یک دوره عفونت گوش میانی حاد باقی بماند. [ ۴] اوتیت میانی چرکی مزمن ( CSOM ) التهاب گوش میانی است که منجر به سوراخ شدن پرده گوش و ترشح مایعات گوش برای بیش از شش هفته می شود. [ ۵] ممکن است از عوارض عفونت گوش میانی حاد باشد، اما درد به ندرت وجود دارد. هر سه نوع اوتیت میانی ممکن است با کاهش شنوایی همراه شوند. [ ۱] [ ۲] اگر کودکان مبتلا به کم شنوایی ناشی از OME زبان اشاره را یادنگیرند، ممکن است بر توانایی آنها در یادگیری تأثیر بگذارد. [ ۶]
این عفونت در قرن ۱۸ شیوع فراوانی داشت. اما امروزه با توجه به پیشرفت بهداشت و روش های درمانی تقریباً به صفر رسیده است. اما هنوز در کشورهایی مانند آنگولا وجود دارد که این مقدار در سطح جهانی اندک می باشد
معمولاً بیماری به واسطه وجود علایمی مانند فشار منفی در گوش میانی و مایع در گوش شناسایی می شود و علامت یا نشانه سیستماتیک دیگری مبنی بر عفونت وجود ندارد. کم شنوایی انتقالی در حد ملایم تا متوسط ایجاد می شود و اگر در مراحل ابتدایی، عفونت درمان نشود، می تواند به شکل مشکلی شدید و پیچیده بروز کند. علایم اختصاصی که عموماً مرتبط با عفونت های فعال هستند عبارتند از:
• درد گوش
• مالیدن یا کشیدن گوش
• ترشح از گوش
• کم شنوایی
• اختلال تعادل
علایم سیستمیک اتیت میانی:
• تب
• بد خلقی
• خواب بی قرار
• تحریک پذیری
• ناخوشی
طبق مطالعات انجام شده، میانگین آستانه راه هوایی ( AC ) در کودکان مبتلا به ترشح گوش میانی ( MEE ) ، معادل ۲۷ دسی بل HL در سه فرکانس ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۴۰۰۰ هرتز بوده است در حالیکه آستانه ۲۰۰۰ هرتز اندکی بهتر و معادل ۲۰ دسی بل HL گزارش شده است. در کودکانی که ترشح دو طرفه داشته اند، میانگین آستانه ها حدود ۱۰ دسی بل بدتر از حالت یک طرفه بوده است. شکل معمول شنوایی نگاره ( اودیوگرام ) در عفونت گوش میانی، به صورت مسطح یا اندکی افت فرکانس های پایین است و معمولاً فرکانس ۲۰۰۰ هرتز، بهترین آستانه را دارد. میزان افت در اتیت میانی می تواند از حد نرمال تا ۵۰ دسی بل HL، متغیر باشد. معمولاً آستانه های استخوانی تحت تأثیر قرار نمی گیرند. ( کم شنوایی انتقالی ) اگر طی معاینه با اوتوسکوپ، به جای مایع، در پشت پرده صماخ حباب هوا دیده شود، انتظار داریم که میزان کم شنوایی خفیف تر باشد. کودکانی که سابقه ابتلا به عفونت های مزمن یا راجعه گوش میانی دارند، ممکن است علی رغم شنوایی هنجار در شنوایی سنجی مرسوم، افت بسامدهای ۱۲ تا ۲۰ کیلوهرتز را در شنوایی سنجی فرکانس بالا نشان دهند.