علاءالدین و چراغ جادو

علاءالدّین و چراغ جادو (Aladdin eller den forunderlige Lampe)
مهم ترین اثر آدام اولِنشلگر، به اقتباس از هزارویک شب، نوشته شده به دانمارکی در ۱۸۰۵ـ۱۸۴۰. علاء الدین چراغ جادویی می یابد و اگرچه حرص و طمع باعث می شود چراغ را از دست بدهد، چون واقعاً بی گناه است بار دیگر چراغ را به دست می آورد. جز علاءالدین، سندباد و نورالدین، و تعداد بی شماری از مردم شهرنشین، که به شکلی مضحک توصیف شده اند، شخصیت های این درامِ رمانتیک را تشکیل می دهند، که در واقع بازتاب دهندۀ زندگی روزمرۀ مردم کپنهاگ اند. اولنشلگر در این اثر که گویی داستان زندگی او در پَسِ آن نهان است، می کوشد که نشان دهد پاکی و صداقت همیشه بر روشنفکری محض پیروز می شود. اُپراهای بسیاری به اقتباس از داستان علاء الدین ساخته شده است که همگی عنوان علاء الدین دارند برای اثرِ اولنشلگر، دو آهنگ ساز دانمارکی با نام های کریستیان دانینگ و کارل نیلسن، موسیقی صحنه ساخته اند.