فیض الله بن زین العابدین بنیانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بَنْیانی ، فیض الله بن زین العابدین بن حسام از معروف ترین مورخان و نویسندگان سده ۹ق /۱۵م در هند بود.
او نواده قاضی حسام بود و خاندانش همه از اهل فضل و دانش به شمار می رفتند، چنان که قاضی حسام جد وی در دربار سلاطین گجرات عنوان «ملک القضات و صدر جهان » داشت . بنیانی در مقدمه یکی از آثار خود به نام مجمع النوادر از جد دیگر خود، یعنی قاضی صدرالدین بنیانی نام برده ، و مجموعه آثار او را بیش از ۸۰ مجلد کتاب و رساله دانسته است .
مکان فیض الله
ضبط نام محلی که فیض الله بدان منسوب است ، دقیقاً معلوم نیست . عبدالحی حبیبی ضبط بنیان را پذیرفته ، و آن را موضعی میان غزنین و ملتان دانسته است . به گفته او، منهاج سراج از این ولایت نام برده است و اکنون نیز جایی به نام «بنون » در آن حوالی وجود دارد. اما گروهی دیگر چون استوری به دفعات نام آنجا را «بنبان » ذکر کرده ، و آن را محلی بین خراسان و ملتان به شمار آورده اند. (عبد المقتدر،. VI/۲۳) سعید نفیسی احتمال داده که بنیان یا بنبان ممکن است صورت تحریف شده بلیان - شهرکی نزدیک کازرون فارس - باشد.
صاحب منصب
به هرحال ، فیض الله در میان خاندانی که بیشتر آنان عالمانی برجسته بودند، بالید و به زودی در دربار پادشاهان گجرات صاحب عنوان شد و نزد سلطان محمودشاه بیقرا (یا بیگره ، بیگاره ) از سلاطین گجرات هند (حک ۸۶۳ -۹۱۷ق /۱۴۵۹-۱۵۱۱م ) تقرب یافت . در ۹۰۷ق به عنوان پیک و سفیر سیاسی محمودشاه به محمدآباد بنارس ، واقع در هند جنوبی فرستاده شد. و در همان جا پاره ای از آثار خود را به نگارش درآورد. از جزئیات زندگی بنیانی بیش از این اطلاعی در دست نیست .
آثار خطی
...

پیشنهاد کاربران

بپرس