لؤلؤ

[ویکی الکتاب] معنی لُّؤْلُؤُ: مروارید
ریشه کلمه:
لولو (۶ بار)

«لؤلؤ» و «مرجان» دو وسیله جالب زینتی است و در طب و معالجه بیماری ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد، ضمناً مال التجاره و کالای خوبی است که از آن عوائد زیادی به دست می آید، و روی همین جهات، به عنوان دو نعمت در آیات فوق به آن اشاره شده است.
اما «لؤلؤ» که در فارسی آن را «مروارید» گویند، دانه شفاف و قیمتی است که در درون «صدف» در اعماق دریاها پرورش می یابد، و هر قدر درشت تر باشد، گرانبهاتر است، و در طب موارد استعمال گسترده ای دارد، اطبای پیشین داروهایی از آن برای تقویت قلب و اعصاب، و برطرف کردن انواع خفقان، و حالت ترس و وحشت، و تقویت کبد، و رفع بدبوئی دهان، و سنگهای کلیه و مثانه و یرقان، تهیه می کردند، حتی در بیماری های چشم نیز از آن استفاده می نمودند.
مروارید. در قاموس گوید: «اَللُّلؤْلُؤُ: الدُّرُ» و در «درر» گوید: درّ به ضمّ اول لؤلؤ عظیم است یعنی مروارید درشت. مراد از آن همان مروارید است که ازدریا صید می‏شود. . از آن دو دریا مروارید و مرجان به دست می‏آید. . . . در باره آیه «یَخْرُجُ مِنْهُمَاالُّلؤْلُؤُوَ الْمَرجانَ» روایتی هست که در «برزخ» دیده شود. لؤلؤ مجموعا شش بار در قرآن بکار رفته یکی در باره مروارید دنیا دوبار در وصف خدمه بهشت، یکبار در وصف زنان بهشتی و دوبار در زینت اهل جنت.