مبین

[ویکی اهل البیت] «مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است: «قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»؛ از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد. (سوره مائده/15)
«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن کننده) می آید.
قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و... است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره: (سوره نساء/174؛ سوره مائده/15؛ سوره حجر/1؛ سوره نمل/1؛ سوره یس/69)
و پنج مورد با «ال» تعریف (سوره یوسف/1؛ سوره شعراء/2؛ سوره قصص/2؛ سوره زخرف/2؛ سوره دخان/2) بکار رفته است.

[ویکی الکتاب] معنی مُبِین: ظاهر و آشکار - روشن (کلمه مبین اسم فاعل از باب إفعال است که ماضی آن ابان - به معنی ظاهر و جلوهگر شد - میباشد . و معنای"تِلْکَ ءَایَاتُ ﭐلْکِتَابِ ﭐلْمُبِینِ " این است که : این آیات بلند مرتبه و رفیع القدر آیات کتابی است که از ناحیه خدای سبحان بودنش ظ...
معنی تَأْتِیَ بِـ: بیاوری - بیاورد(مؤنث در جمله "تَأْتِی ﭐلسَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُّبِینٍ ")
معنی إِمَامٍ: پیشوا-راه اصلی(در جمله"إِنَّهُمَا لَبِإِمَامٍ مُّبِینٍ "یعنی منزلگاه قوم لوط و قوم ایکه ، هر دو بر سر بزرگ راهی قرار داشت . مقصود از این راه ، آن راهی است که مدینه را به شام وصل میکند)
معنی أَیْکَةِ: کلمه ایکه به معنای درخت به هم پیچیده است ، و جمع آن ایک است ، و به طوری که گفته شده قوم ایکه در سرزمینی پر درخت چون جنگل زندگی میکردهاند که درختهایش سر به هم داده بود . این مردم طایفه ای از قوم حضرت شعیب (علیهالسلام) بودند چون در جمله" انهما لبامام...
ریشه کلمه:
بین (۵۲۳ بار)

تعبیر به «مُبِین» اشاره به این است که راستی تبدیل به اژدها شد، و چشم بندی، تردستی و سحر و مانند آنها نبود; بر خلاف، کاری که ساحران بعداً انجام دادند; زیرا در مورد آن می گوید: آنها چشم بندی کردند و عملی انجام دادند که تصور می شد مارهایی است که به حرکت در آمده است.
«مبین» از مادّه «ابانه» است و به طوری که بعضی از مفسران (آلوسی در روح المعانی) گفته اند: این ماده گاهی به معنای فعل لازم و گاهی متعدی آمده، در صورت اول مفهوم کلمه «مبین» همان «آشکار» خواهد بود، و در صورت دوم «آشکار کننده».

[ویکی اهل البیت] مبین (اسم الله). مبین اسم فاعل از کلمه ابانة است. مبین اسم خدای تعالی می باشد، به دلیل جدا کردن هر یک از مخلوقاتش از خلق دیگر؛ پس مخلوقات انواع، اصناف و اشخاص گوناگون دارند، به طوری که دو فرد از هر صنف یکی نیستند و نخواهند بود، با این که از جمیع صفات متحدند و یکی به دیگری شبیه می باشد.
ترجمه شرح الاسماء الحسنی از علّامه سیدحسین همدانی دورودآبادی

[ویکی فقه] مبین (الفاظ). مبین به لفظ دارای معنای آشکار، و برطرف کننده اجمال از لفظ مجمل را گویند.
«مبین» لفظی است که دلالتش واضح، و مقصود از آن روشن باشد و اجمال لفظ مجمل را روشن کند.
اقسام
مبین بر دو قسم است: ۱. مبین متصل؛ ۲. مبین منفصل.در یک تقسیم دیگر، مبین به دو قسم «نص» و «ظاهر» تقسیم می شود.
عناوین مرتبط
مبین متصل ؛ مبین منفصل ؛ نص ؛ ظاهر .

[ویکی فقه] مبین (به فتح یا). مبیّن (به فتح یا)، لفظ دلالت کننده بر مراد متکلم به طور روشن می باشد.
مبیَّن به صیغه اسم مفعول در لغت به معنای بیان شده، آشکار و پیدا شده است و در اصطلاح اصولی ها ، مقابل مجمل بوده و به لفظی گفته می شود که دلالتش بر مراد متکلم ذاتاً یا به کمک غیر روشن می باشد، مانند:﴿أَنَّ اللّهَ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ﴾ که دلالت الفاظ آن بر معانی خود ذاتاً روشن است، و مثل:«أقیموا الصلوة» که چگونگی خواندن نماز مبهم بوده ولی به کمک غیر، یعنی به وسیله فعل یا سخن معصوم (علیه السلام) روشن شده است.
مصادیق مبین
نص و ظاهر از مصادیق مبیّن می باشد، زیرا در نص، دلالت کلام بر مراد متکلم به یقین روشن است و احتمال خلاف در آن داده نمی شود؛ هم چنین دلالت ظاهر، بر مراد متکلم روشن است و هرچند در آن احتمال خلاف داده می شود ولی به این احتمال اعتنا نمی شود.
عناوین مرتبط
مبین بالذات؛مبین بالغیر.

مبین (ریاضیات). در ریاضیات، مُبَیِّن ( به انگلیسی: Discriminant ) ( یا ممیّز ) یک چندجمله ای، کمیّتی است که به ضرایب وابسته بوده و خواص مختلف ریشه ها را تعیین می کند. این کمیّت، به صورت تابع چندجمله ای از ضرایب چندجمله ای اصلی تعریف می شود. مبین به طور گسترده در فاکتورگیری چندجمله ای ها، نظریه اعداد، و هندسه جبری به کار برده می شود. این کمیّت را اغلب با نماد Δ نشان می هند.
مبیّن چندجمله ای مربعی a x 2 + b x + c برای حالتی که a ≠ 0 باشد به صورت زیر است:[ ۱]
Δ = b 2 − 4 a c ,