محدر
لغت نامه دهخدا
محدر. [ م ُ ح َدْ دِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از تحدیر. فرودآینده چنانکه آب از ابر و چشم. ( از منتهی الارب ).کسی و یا چیزی که فرو می آورد. || آنکه فرود می آید. || شتاب کننده. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید