منیژه

در شاهنامۀ فردوسی ، دختر اَفراسیاب. داستان عشق او و بیژن از دلکش ترین عاشقانه های روایی ایران باستان است: بیژن، به فرمان کِیخسرو، در راه جنگ با گرازها بود که به فریب گرگین، که او را همراهی می کرد، از دشتی سر درآورد که سراپردۀ منیژه در آن قرار داشت . این دو به یکدیگر دل باختند و بیژن به خیمۀ منیژه درآمد. پس از سه روز، همین که بیژن آهنگ بازگشت کرد، منیژه او را بی هوش کرد و با خود به کاخ اَفراسیاب برد. در آن جا، چند روز بعد، با فاش شدن راز، گَرسیوَز، بیژن را به بند کشید. افراسیاب به سبب پادرمیانی پیران او را نکشت ، اما در چاهی زندانی کرد. سپس سنگ اَکوان دیو را بر درِ چاه نهادند. کِیخُسرو، در جام جهان بین خود، بیژن را در ته چاهی دید و رستم را مأمور رهایی او کرد. رستم برای نجات بیژن با لباس بازرگانان به توران رفت ، منیژه او را در رهاسازی بیژن یاری داد. منیژه پس از رهایی بیژن همراه او و دلاوران ایرانی به ایران آمد.