گوده ا
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
گوده آ ( Gudea ) ( فرمانروایی ۲۱۴۴ - ۲۱۲۴ ( پیش از میلاد ) ) یکی از فرمانروایان میان رودان جنوبی بود.
او فرمانروای ( به بابلی: اِنسی ) شهر لاگاش بود. انگاشته می شود که او داماد اوربابا فرمانروای پیشین شهر لاگاش بوده است و از راه زناشویی با نینالا دختر او به فرمانروایی این شهر رسیده باشد. پس از او پسرش اونیگریرسو به جانشینیش رسید.
... [مشاهده متن کامل]
برپایه سنگنبشته های به جا مانده وی پرستشگاههایی را در اور، نیپور، آداب، اوروک و بدتیبیرا ساخته بود. این کار به افزایش نفوذ وی در سومر انجامید. پدر زنش نیز در زمان پادشاهیش پرستشگاهی در اور ساخته بود که نشانگر نیروی سیاسی او می باشد.
گوده آ بر خود لقب انسی داده بود به معنای شاهِ شهر و اینچنین خود را خدایگان لاگاش می دانست. او خواستار به دست آوردن عیلام و انشان بود ولی گل نوشته های به جا مانده نشان می دهند که وی بیشتر به ساخت کاریز و پرستشگاه و دادن پیشکش به خدایان سرگرم بوده است. مواد دربایسته برای این ساخت وسازها از غرب آسیا فراهم می شد. او چوب کنار را از کوههای آمانوس، سنگ های معدنی را از لبنان، مس را از شمال عربستان، طلا و سنگهای گران بها را از بیابان میان کنعان و مصر، سنگ دولروس را از ماگان ( عمان کنونی ) ، و چوب از دیلمون ( بحرین کنونی ) به دست می آمد.
در کاوشهای انجام شده تاکنون بیست و شش تندیس گوده آ به دست آمده است.
گوده آ در روزگار فرمانروایی خود دست به اصلاحاتی زد، او بدهی ها را بخشید و گرفتن زن از خانواده خود را روا دانست. شاید این اصلاحات برگشتن به آیین پیشین خود لاگاش بوده باشد.
نینگیرسو خدای جنگ بود که به گوده آ نیرو بخشیده بود و گوده آ برای او نیزه، گرز و تبر می ساخت. در استوانه ای که در زمان زندگی وی ساخته شده نوشته شده است که عیلامیها با الوارهایی بر دوش می آیند تا خانه نینگیرسو را بسازند. این نوشته نگاره ای زیبا را از میانرودان باستان نمایش می ذهذ که مردمش در روزگار گوده آ برادروار کنار هم می زیسته اند. وانگهی او پادشاهی خودکامه نبود که بخواهد بر همه میانرودان فرمان براند. او ستیزه جویی پی ورز نیز نبود. او نیایشگاه های بسیاری برای خدای جنگ خود ساخت و بازرگانی لاگاش را برپا نگاه داشت. لقب انسی که او در روزگار نیرومندی اش بر خود نهاد کنایه از نیروی مینوی او دارد.
منبع [ویرایش]
مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی؛"Gudea"، http://en. wikipedia. org/wiki/Gudea؛ ( نسخه۱۸ نوامبر ۲۰۰۶ )
رده: فرمانروایان سومر
قس انگلیسی
Gudea was a ruler ( ensi ) of the state of Lagash in Southern Mesopotamia who ruled ca. 2144 - 2124 BC. He probably did not come from the city, but had married Ninalla, daughter of the ruler Urbaba ( 2164 - 2144 BC ) of Lagash, thus gaining entrance to the royal house of Lagash. He was succeeded by his son Ur - Ningirsu.
Contents [show]
[edit]Inscriptions
Inscriptions mention temples built by Gudea in Ur, Nippur, Adab, Uruk and Bad - Tibira[citation needed]. This indicates the growing influence of Gudea in Sumer. His predecessor Urbaba had already made his daughter Enanepada high priestess of Nanna at Ur, which indicates a great deal of political power as well. The 20 years of his reign are all known by name; the main military exploit seems to have occurred in his Year 6, called the "Year when Anshan was smitten with weapons". [1]
[edit]Title
Gudea chose the title of énsi ( town - king or governor ) , not the more exalted lugal ( Akkadian šarrum ) ; though he did style himself "god of Lagash"{ct}. Gudea claimed to have conquered Elam and Anshan, but his inscriptions emphasize the building of irrigation channels and temples, and the creation of precious gifts to the gods. Materials for his buildings and statues were brought from all parts of western Asia: cedar wood from the Amanus mountains, quarried stones from Lebanon, copper from northern Arabia, gold and precious stones from the desert between Canaan and Egypt, diorite from Magan ( Oman ) , and timber from Dilmun ( Bahrain ) .
As the power of the Akkadian empire waned, Lagaš again declared independence, this time under Puzer - Mama, who declared himself lugal of Lagaš. Thereafter, this title would not be associated with Lagaš, at least until the end of the Gudean period. Lagašite rulers, including Ur - Ningirsu and Ur - Bau, whose reigns predated Gudea, referred to themselves as énsi, or governor, of Lagaš, and reserved the term lugal only for their gods or as a matter of rank in a relationship, but never as a political device. The continued use of lugal in reference to deities seems to indicate a conscious attempt on the parts of the rulers to assume a position of humility in relation to the world—whether this was honest humility or a political ploy is unknown.
[edit]Statues of Gudea
Main article: Statues of Gudea
Twenty - six statues of Gudea have been found so far during excavations of Telloh ( ancient Girsu ) with most of the rest coming from the art trade ( these having unknown provenances and sometimes doubtful authenticity ) . The early statues were made of limestone, steatite and alabaster; later, when wide - ranging trade - connections had been established, the more costly exotic diorite was used. Diorite had already been used by old Sumerian rulers ( Statue of Entemena ) . These statues include inscriptions describing trade, rulership and religion.
[edi . . .
او فرمانروای ( به بابلی: اِنسی ) شهر لاگاش بود. انگاشته می شود که او داماد اوربابا فرمانروای پیشین شهر لاگاش بوده است و از راه زناشویی با نینالا دختر او به فرمانروایی این شهر رسیده باشد. پس از او پسرش اونیگریرسو به جانشینیش رسید.
... [مشاهده متن کامل]
برپایه سنگنبشته های به جا مانده وی پرستشگاههایی را در اور، نیپور، آداب، اوروک و بدتیبیرا ساخته بود. این کار به افزایش نفوذ وی در سومر انجامید. پدر زنش نیز در زمان پادشاهیش پرستشگاهی در اور ساخته بود که نشانگر نیروی سیاسی او می باشد.
گوده آ بر خود لقب انسی داده بود به معنای شاهِ شهر و اینچنین خود را خدایگان لاگاش می دانست. او خواستار به دست آوردن عیلام و انشان بود ولی گل نوشته های به جا مانده نشان می دهند که وی بیشتر به ساخت کاریز و پرستشگاه و دادن پیشکش به خدایان سرگرم بوده است. مواد دربایسته برای این ساخت وسازها از غرب آسیا فراهم می شد. او چوب کنار را از کوههای آمانوس، سنگ های معدنی را از لبنان، مس را از شمال عربستان، طلا و سنگهای گران بها را از بیابان میان کنعان و مصر، سنگ دولروس را از ماگان ( عمان کنونی ) ، و چوب از دیلمون ( بحرین کنونی ) به دست می آمد.
در کاوشهای انجام شده تاکنون بیست و شش تندیس گوده آ به دست آمده است.
گوده آ در روزگار فرمانروایی خود دست به اصلاحاتی زد، او بدهی ها را بخشید و گرفتن زن از خانواده خود را روا دانست. شاید این اصلاحات برگشتن به آیین پیشین خود لاگاش بوده باشد.
نینگیرسو خدای جنگ بود که به گوده آ نیرو بخشیده بود و گوده آ برای او نیزه، گرز و تبر می ساخت. در استوانه ای که در زمان زندگی وی ساخته شده نوشته شده است که عیلامیها با الوارهایی بر دوش می آیند تا خانه نینگیرسو را بسازند. این نوشته نگاره ای زیبا را از میانرودان باستان نمایش می ذهذ که مردمش در روزگار گوده آ برادروار کنار هم می زیسته اند. وانگهی او پادشاهی خودکامه نبود که بخواهد بر همه میانرودان فرمان براند. او ستیزه جویی پی ورز نیز نبود. او نیایشگاه های بسیاری برای خدای جنگ خود ساخت و بازرگانی لاگاش را برپا نگاه داشت. لقب انسی که او در روزگار نیرومندی اش بر خود نهاد کنایه از نیروی مینوی او دارد.
منبع [ویرایش]
مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی؛"Gudea"، http://en. wikipedia. org/wiki/Gudea؛ ( نسخه۱۸ نوامبر ۲۰۰۶ )
رده: فرمانروایان سومر
قس انگلیسی
Gudea chose the title of énsi ( town - king or governor ) , not the more exalted lugal ( Akkadian šarrum ) ; though he did style himself "god of Lagash"{ct}. Gudea claimed to have conquered Elam and Anshan, but his inscriptions emphasize the building of irrigation channels and temples, and the creation of precious gifts to the gods. Materials for his buildings and statues were brought from all parts of western Asia: cedar wood from the Amanus mountains, quarried stones from Lebanon, copper from northern Arabia, gold and precious stones from the desert between Canaan and Egypt, diorite from Magan ( Oman ) , and timber from Dilmun ( Bahrain ) .
As the power of the Akkadian empire waned, Lagaš again declared independence, this time under Puzer - Mama, who declared himself lugal of Lagaš. Thereafter, this title would not be associated with Lagaš, at least until the end of the Gudean period. Lagašite rulers, including Ur - Ningirsu and Ur - Bau, whose reigns predated Gudea, referred to themselves as énsi, or governor, of Lagaš, and reserved the term lugal only for their gods or as a matter of rank in a relationship, but never as a political device. The continued use of lugal in reference to deities seems to indicate a conscious attempt on the parts of the rulers to assume a position of humility in relation to the world—whether this was honest humility or a political ploy is unknown.