یابان

لغت نامه دهخدا

یابان. ( اِ ) دشت و بیابان و صحرا. || موضع شهر. ( ناظم الاطباء ).
یابان. ( اِخ ) صاحب صبح الاعشی ذیل «انساب عجم » آرد که رومیان از نسل بنی کتیم بن یونان اند و او یابان بن یافث بن نوح است. ( صبح الاعشی ج 1 ص 367 ). و رجوع به یاوان و یونان شود.
یابان.( اِخ ) صورت عربی کلمه ژاپن است. رجوع به همین لغت نامه و ضمیمه معجم البلدان ( منجم العمران ) ص 346 شود.

فرهنگ فارسی

دشت و بیابان و صحرا موضع شهر

پیشنهاد کاربران

یابان در عربی به معنی ژاپن هستش
وارد ترکی شده معنیش شده خارجی یا بیگانه
یابانی= وحشی. . یابانجی= بیگانه. . . این کلمات تورکی هستند.
در اصطلاح فارسی معنی کلمه ( یابان )
یابیدن . یافتن . در حال جستجو. میشود

لطفا در لغت نامه اضافه کنید با تشکر

بپرس