یثربی سید یحیی

دانشنامه آزاد فارسی

یَثْرِبی، سیّد یحیی (تکاب ۱۳۲۱ش- )
یَثْرِبی، سیّد یحیی
پژوهشگر ایرانی فلسفه و عرفان. تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود گذراند (۱۳۳۴ش) و سپس مقدمات علوم حوزوی را در حوزۀ علمیۀ زنجان آموخت و بعد از آن عازم حوزۀ علمیۀ قم شد (۱۳۳۷) و به فراگیری فقه و علوم عقلی پرداخت (۱۳۴۴). دوره های کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری را در رشتۀ فلسفه و حکمت اسلامی در دانشکدۀ الهیات دانشگاه تهران (۱۳۴۶ـ۱۳۵۸) گذراند و به تدریس در دانشگاه پرداخت. او مدیر گروه فلسفه دانشگاه تبریز، رئیس دانشکدۀ الهیات دانشگاه تربیت معلم تبریز، رئیس دانشگاه کردستان، رئیس پژوهشکدۀ حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی بوده و استاد دانشگاه علامه طباطبایی نیز بوده است. علاوه بر مقالات بسیار در نشریات گوناگون، از دیگر آثار اوست: فلسفۀ عرفان (۱۳۶۶)؛ سیر تکاملی و اصول و مسائل عرفان و تصوف (۱۳۷۶)، الهیات نجات ابن سینا (۱۳۷۰)؛ عرفان نظری (۱۳۷۲)؛ فلسفۀ امامت (۱۳۷۸)؛ عیار نقد (۱۳۷۸)؛ خودکامگی و فرهنگ (۱۳۷۹)؛ دین و عرفان (۱۳۷۸)؛ عرفان و شریعت (۱۳۸۱)؛ عرفان عملی در اسلام (۱۳۸۲)؛ نقد غزالی (۱۳۸۳)؛ زبانه های شمس و زبان مولوی (۱۳۸۶)؛ روشن اندیشی و روشنفکری (۱۳۸۶).

پیشنهاد کاربران

بپرس