مونتاژ

مونتاژ (فیلم سازی). مونتاژ ( به فرانسوی: Montage - séquence ) تکنیکی در ایجاد فیلم است که یک سری تصاویر را به صورت فشرده و در یک قطعه زمانی، مکانی و اطلاعاتی مرتبط و به صورت پیوسته در کنار یکدیگر قرار می دهد. این عمل غالباً برای این صورت می گیرد تا گذر زمان در فیلم به ذهن خطور کند، البته در موارد خاصی مثل نظریه مونتاژ شوروی از مونتاژ برای تولید اشاره های معنایی و تداعی معنا استفاده می شود. از دهه ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰، مونتاژ سکانس بندی شده به صورت موزیک و یک سری از جلوه های مجازی خاص نشان داده می شد ( مثل محو کردن، دیزالو، دو نیم کردن پرده و نمایش دوگانه یا سه گانه ) . این کار در اکثر موارد در آن دوره توسط فردی غیر از کارگردان یا تدوین گر فیلم انجام می شد.
در ابتدای پیدایش، به این تکنیک که برای حذف و مرتب کردن سکانس ها مورد استفاده قرار گرفت، مونتاژ یا اتصال و حذف بخش هایی از فیلم های گفته می شد؛ ولی بعدها تدوین فیلم به معنای ایجاد ساختار مفهومی فیلم و مونتاژ به درست نمودن فیزیکی فیلم گفته شد. به فرد مونتاژکننده «مونتور» و به فرد تدوین کننده «تدوینگر» گفته می شود و ممکن است در یک فیلم، این دو کار به صورت مجزا و توسط دو نفر انجام شوند.
آرتور نایت، منتقد و تاریخ نگار سینما ریشه پیشرفت مونتاژ هالیوود را در تدوینگری آیزنشتاین اینگونه ریشه یابی می کند:
کلمه مونتاژ برای مشخص کردن برش تند و مشخص و تکان دهنده ای که آیزنشتاین در فیلمهایش به کار می برد استفاده می شود. این شیوه در حال حاضر به صورت «مونتاژ سکانس بندی شده» در فیلم های هالیوودی به صورت نمایش های دوگانه محو شونده، بالا آمدن سکانس خواندن یک خواننده اپرا، ویرانی یک هواپیما، ساختمان یا شهر استفاده می شود تا در آن تداوم زمانی احساس شود.
سناریست های اتحاد جماهیر شوروی سابق، مونتاژ را یکی از مهم ترین اصول زیبایی شناختی فیلم ها می دانستند. لف کولشوف فیلمساز روسی، مونتاژ را از اصول و پایه های اصلی سینما می دانست. او معتقد بود، زمانی که نماها در مونتاژ به همدیگر متصل می شوند، کمپوزیسیونی به مانند سایر آثار هنری به وجود می آید. سرگئی آیزنشتاین هم از این ایده بهره جست و در عین حال معتقد بود که دیالکتیک یکی از مهم ترین عناصر در مونتاژ است. از نظر آیزنشتاین، دو تصویر که با یکدیگر در تضاد هستند، با برش به یکدیگر پیوند خورده که در نتیجه آن یک ناهمخوانی شکل می گیرد که هدفش تحریک تماشاگر فیلم است. طبق این نظریه، تصاویری که ذاتاً بی تحرک اند و از لحاظ سیاسی خنثی هستند، یک محرکه سیاسی می یابند و به این ترتیب، می شود تماشاگر را با استفاده از این جذابیت سینمایی، تحریک، تهییج و دچار اضطراب کرد. [ ۱]

مونْتاژ (montage)
این اصطلاح در سینما به سه معنی به کار می رود: سرهم کردن چند تصویر یا نما برای خلق معنایی مستقل؛ توصیف کل فرآیند تدوین؛ یا چند نما که تدوین سریع دارند. این اصطلاح را نخستین بار سرگِی آیزنشتاین، کارگردان روس، به کار برد.