هرس

هَرَس (Pruning)
هَرَس
حذف بخش هایی از گیاهان چوبی، معمولاً شاخه ها یا سرشاخه های درختان، با هدف کاهش بار وارد بر بخش های باقی ماندۀ گیاه. همچنین، به قطع بخش های آفت زده یا شکسته، تربیت بخش هایی از گیاه برای قرارگرفتن در وضعیت هایی که به لحاظ ساختاری برای گیاه مناسب ترند، و به شکل دهی گیاه نیز اطلاق می شود. هرس طبیعی با وزش باد، بار میوه های اضافی، یخ یا برف صورت می گیرد. در نتیجۀ هرس طبیعی، غالباً زخم هایی روی گیاه باقی می ماند که دیر ترمیم می شوند و گیاه از همین ناحیه در معرض خطر پوسیدگی و آفت زدگی قرار می گیرد. سوراخ هایی که در نتیجۀ هرس طبیعی به جا می مانند، محل مناسبی برای تغذیه و لانه سازی جانوران درخت زی است. با هرس مصنوعی، از پوسیدن درخت جلوگیری می شود و زخم های ناشی از آن نیز به سرعت ترمیم می شوند. گیاهانی که در پاییز جوانه می زنند، در تابستان هرس می شوند. در نواحی خشک و گرم، هرس بیش از اندازۀ درختان غالباً سبب آفتاب سوختگی شاخه ها و تنۀ درخت می شود. هرس تابستانی درختان تولید گل و میوه را افزایش می دهد و هرس زمستانی سبب افزایش شاخ وبرگ درخت می شود. هرس شاخه های درخت یا بوته به تولید چوب کمک می کند. هرس ریشه تولید چوب را کاهش، اما تولید میوه را افزایش می دهد.