بخش شیبکوه

شیبکوه منطقهٔ گسترده ای است در جنوب ایران و امروزه یکی از بخش های شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان است. این منطقهٔ وسیع شامل شهرها و دهستان ها و صدها روستای آباد است.
کد این بخش در تقسیمات کشوری ایران ۸۶۳ است.
جمعیت بخش شیبکوه طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۴۰۴۸ نفر بوده است.
بخش شیبکوه از شمال به لاور نادردون و بخش کوخرد، و از جنوب به خلیج فارس و بخش کیش، و از مغرب به شهر گاوبندی، و از مشرق به بخش مرکزی شهرستان بندر لنگه منتهی می شود، دارای دو دهستان و بیش از ۳۰ روستای بزرگ وکوچک است.
در دوران قدیم منطقه شیبکوه به چهار قسمت تقسیم شده بوده و زیر نفوذ چهار قبیله عرب، بوده است. این قبائل عربی در سده دهم یا نهم هجری قمری از شبه جزیره عربستان به منطقه «شیبکوه» هجرت کرده بودند. شیبکوه به معنی زیرتپه ها بوده و این نام به نواری ساحلی به طول 280 کیلومتردر امتداد خلیج فارس اشاره دارد که از از شمال به طیف وسیعی از تپه های دامنه زاگرس می رسد. این منطقه از بنک تا لنگه کشیده شده و برخی نیز معتقدند مگام، شمالی ترین نقطه نوار شیبکوه است. عرض این نوار در کنگان به 10 کیلومتر و در مقو به 50 کیلومتر می رسد. این سواحل باریک، شامل بندرهای متعدد و چندین جزیره می باشند، در حالی که جزایر شیخ شعیب (لاوان کنونی)، شاتوار، هندورابی، کیش و به طور مدیریتی بخشی از بنادر شیبه نمونه هایی از این جزایر هستند.
هر کدام از این قبائل چهارگانه بر گوشه ای از این منطقه وسیع حاکم بودند که به شرح زیر است: