خطاب

۱ - (مصدر) رویاروی سخن گفتن مخاطبه. ۲ - ( اسم ) سخنی که رویاروی گفته شود سخنی که بکس بگویند و پاسخ شنوند .
ابن یوسف بن الانبازی قرطبی متوفی به ۴۵٠ ه. ق . از نویسندگانست و اوراست کتاب توشیح مختصر شرح الزاهر عبدالرحمن بن اسحق .

مکالمه کردن روباروی سخن گفتن

حصنی باسپانیا

شیرین سخن شیرین بیان

دهی است از دهستان ملا یعقوب بخش مرکزی شهرستان سراب

سرزنش ملامت تندی در سخن

فرق بین حق و باطل

(خَ طّ) [ ع . ] (ص .) بسیار خطاب کننده .
(خِ) [ ع . ] (اِ.) سخنی که رویاروی گفته شود.

۱. مخاطب قرار دادن کسی، با کسی رویاروی سخن گفتن.
۲. (اسم) [قدیمی] عنوان، لقب.
۳. (اسم) [قدیمی] حُکم.

خطاب ، مخاطب قرار دادن دیگری را گویند و از آن در باب قضاء سخن گفته اند.
در صورت سکوت دو طرف دعوا در محکمه، بر قاضی مستحب است آنان را با خطاب جمعی یا با این عنوان که مدعیِ از شما سخن بگوید، به سخن گفتن فراخواند و مکروه است خصوص یکی از آن دو را مخاطب قرار دهد؛ چون سبب نگرانی دیگری می شود. ظاهر کلام برخی حرمت آن است.

خطاب دارای اجمال به حسب متعلَّق را خطاب اجمالی گویند.
خطاب اجمالی، مقابل خطاب تفصیلی بوده و به خطابی گفته می شود که متعلق آن مشکوک و یا مردد می باشد؛ برای مثال، مکلف، علم دارد که در ظهر جمعه، خطاب «صلّ» متوجه او شده است، اما شک دارد متعلق آن نماز ظهر است یا نماز جمعه.

اوامر و نواهی فاقدِ ثواب و عقاب مستقل را خطاب ارشادی گویند.
خطاب ارشادی یا امر ارشادی مقابل خطاب مولوی بوده و به خطابی گفته می شود که بر طلب حقیقی دلالت نمی کند، بلکه بر طلب صوری دلالت می نماید و در حقیقت، از وجود مصلحت و یا مفسده در عملی خبر می دهد که، انجام آن در ضمن امر دیگری از مکلف خواسته شده، و یا جداگانه از آن نهی شده است؛ بنابراین در خطاب های ارشادی ثواب و عقاب وجود ندارد، زیرا چیزی جز تشویق مکلف به امتثال خطاب های مولوی و یا ارشاد به حکم وضعی ( شرطیت، مانعیت و...) نیست، مانند: ﴿اَطِیعُوا اللهَ وَرَسُولَهُ﴾ = انفال %۴۶. که خطاب «اطیعوا» خطاب ارشادی است.

دلا

هی

اهای

اقا

هی

اقای گل

نشانی ، خطاب ، ادرس ، نطق ، خطابه ، نام و نشان ، سرنامه ، طرزخطاب ، خطابت ، عنوان ، مهارت ، ارسال

عنوان

عنوان