سقیفه

مترادف سقیفه: صفه، سایبان، ایوان

معنی سقیفه در لغت نامه دهخدا

سقیفة. [ س َ ف َ] (ع اِ) صفه ٔ پوشیده. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || پوشش بر در سرای. پوشش در.پوشش میان دو دیوار. (زمخشری ). دالان بیرونی. (دهار). || چوبهایی که بدان استخوان شکسته را بندند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). || تخته ٔ کشتی سنگ پهن. (دهار) (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). تخته ٔ کشتی. (مهذب الاسماء). || هر چوب یا سنگ پهنا که بدان خانه را توان پوشید. (منتهی الارب ). || استخوان پهلوی شتر. || پاره ای از استخوان سر شتر و مانند آن. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). || خوان نان پختن. (مهذب الاسماء). || در آنندراج و غیاث آمده است که به فتح اول و کسر قاف صحیح است و عوام که به جای اشکوفه گویند خطاست چنانکه سخن دروغ را گویند فلانی شکوفه بسته است و حقیقتش این است که سقیفه ایوانی بود پنهان که عرب برای مشوره های باطل در آنجا جمع میشدند. (غیاث ) (آنندراج ).
- سقیفه ٔ بنی ساعده ؛ محلی که برخی از مسلمانان پس از رحلت رسول در آنجا گرد آمده و ابوبکر را به خلافت برداشتند. (ازآنندراج ) (از منتهی الارب ).

سقیفی را بخوانید.